این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم پیراپزشکی و توانبخشی، جلد ۶، شماره ۳، صفحات ۶۷-۷۹
عنوان فارسی بررسی تأثیر آموزش توجه اشتراکی بر میزان آغازگری-پاسخ‌دهی اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم: پژوهش مورد منفرد
چکیده فارسی مقاله هدف: اختلال اوتیسم مشکلات زیادی را برای کودک ایجاد می‌کند. آغازگری -پاسخ‌دهی اجتماعی، یکی از این مشکلات است که تأثیر قابل ‌توجهی بر مهارتهای رشدی و تحولی کودک دارد. با توجه به این، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش توجه اشتراکی بر میزان آغازگری-پاسخ‌دهی اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم انجام گرفت. روش بررسی: جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اختلال اوتیسم در شهر اصفهان بود. از آنجا که پژوهش حاضر، به دنبال موارد خاص و یا غیرمعمول بود، از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد. بر این اساس، سه کودک زیر 6 سال که علائم و نشانه‌های اختلال اوتیسم را داشتند، به‌ عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تشخیص اوتیسم گیلیام (GARS) و مقیاسِ سنجشِ رفتاریِ تعاملات اجتماعی در کودکان خردسال (BASYC) بود. در این پژوهش از روش مورد منفرد با طرح A-B و پیگیری استفاده شد. یافته‌ها: میانگین نمرات از 30/95، 40/77 و 40/37 برای هر سه آزمودنی در خط پایه به 51/05، 50/05 و 50/38 در موقعیت مداخله رسید. طی تحلیل دیداری نمودار داده‌ها، مداخله در هر سه آزمودنی اثربخش بود. درصد غیرهمپوشی داده‌ها (PND) در دو موقعیت خط پایه و مداخله برای هر سه شرکت‌کننده به ترتیب 70%، 90% و 90% بود. این اثربخشی در موقعیت مداخله نیز همچنان قابل‌ مشاهده بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست ‌آمده می‌توان این‌گونه قضاوت کرد که آموزش توجه اشتراکی، روشی مناسب جهت بهبود آغازگری-پاسخ‌دهی اجتماعی در کودکان دارای اختلال اوتیسم است و می‌توان از این روش، در مراکز آموزشی و درمانی کودکان دارای اختلال اوتیسم استفاده کرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آموزش توجه اشتراکی، آغازگری-پاسخ‌دهی اجتماعی، اختلال اوتیسم،
عنوان انگلیسی Investigating the Effect of Joint Attention Training on the Degree of Social Initiation-Responding of Children with Autism Spectrum Disorder: Single-Subject Research
چکیده انگلیسی مقاله Purpose: ASD engenders a lot of problems for children. Social initiation-response is one of these problems having significant effects on children's developmental skills. Accordingly, the present study aimed to investigate the effect of joint attention training on the degree of social initiation-response of children with ASD. Methods: The population of the study included all children with ASD in the City of Isfahan. Since the present study was to find specific or non-normal cases, the purposive sampling method was used. Accordingly, three children aged under 6 years old with symptoms of ASD were selected as subjects. The research instruments were the Gilliam Autism Rating Scale and Validation of the Behavioral Assessment of Social Interaction in Young Children (BASYC). In the present study, the single-subject research with A-B design and follow-up was employed. Results: Mean scores for the three subjects in the baseline state as 39.95, 40.77, and 40.37 reached 51.05, 50.05, and 50.37 in the intervention state. During visual analysis of charts of data, intervention in the three subjects was effective. The PND in the two baseline and intervention for the three participants were 70%, 90%, and 90% respectively. This effectiveness can be observed in the intervention state. Conclusion: Regarding the obtained results, it can be judged that joint attention training is an appropriate method for improving social initiation-response in children with ASD and it can be used in educational and health centers of children with ASD.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله ناهید وکیلی زاد | n vakilizad
depatment of psychology of children with special needs. faculty of psychology and educational sciences university of isfahan. isfahan. iran
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی کودکان استثنایی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

مختار ملک پور | m malekpour
department of psychology of children with special needs, university of isfahan, isfahan, iran
استاد گروه روانشناسی کودکان با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

سالار فرامرزی | s faramarzi
department of psychology of children with special needs, university of isfahan, isfahan, iran
دانشیار گروه روانشناسی کودکان با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

نشانی اینترنتی http://jpsr.mums.ac.ir/article_9142.html
فایل مقاله دریافت فایل مقاله
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات