این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد، جلد ۳۰، شماره ۳,۴، صفحات ۱۸۳-۱۹۰
عنوان فارسی مقایسه اثرات دهان شویه کلرهگزیدین و پرسیکا برروی وضعیت پریودنشیوم بیماران ارتدنسی ثابت
چکیده فارسی مقاله مقدمه: از آنجایی که رعایت بهداشت دهان در طی درمانهای ارتودنسی ثابت مشکل تر از حالت عادی می باشد، بیماران نیاز به روشهای موثرتر و جدی تر برای کنترل پلاک دارند. یکی از راههای بهبود بهداشت دهان و سلامت لثه ها استفاده از دهان شویه ها جهت حذف شیمیایی پلاک می باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تأثیرات دو دهان شویه پرسیکا و کلرهگزیدین برروی وضعیت پریودنشیوم بیمارانی است که درمان ارتودنسی ثابت برای آنها انجام می شود. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع تجربه بالینی دراز مدت می باشد 38 بیمار با میانگین سنی 2/14 سال که در سال تحصیلی 81-1380 جهت درمان ارتودنسی به دانشکده دندانپزشکی مشهد مراجعه کرده  بودند انتخاب  شدند که 14 نفر از آنها به دلایل مختلف حذف شدند. در تمام این بیماران قبل از شروع درمان ارتودنسی و سه ماه پس از باند کردن دستگاههای ثابت ارتودنسی شاخص لثه ای، شاخص خونریزی لثه، شاخص پلاک و متوسط عمق پاکت اندازه گیری شد. سپس این بیماران به سه گروه تقسیم شدند. برای گروه اول دهان شویه کلرهگزیدین و برای گروه دوم دهان شویه پرسیکا و برای گروه سوم هیچ دهان شویه ای تجویز  نشد و بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. سی روز بعد از تجویز دهان شویه برای بار سوم بیماران سه گروه معاینه شده و شاخص های مورد نظر در آنها اندازه گیری شد. کلیه داده ها به کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری Paired t-test و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی دار در تمام آزمونهای آماری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: پس از شروع درمان ارتودنسی شاخص های لثه ای، پلاک و متوسط عمق پاکت افزایش معنی داری را نشان داد. پس از تجویز دهان شویه شاخص لثه ای در هر سه گروه کلرهگزیدین، پرسیکا و کنترل کاهش معنی داری را نشان داد که این کاهش بین سه گروه تفاوت معنی داری نداشت و شاخص خونریزی لثه فقط در گروه پرسیکا و متوسط عمق پاکت فقط در گروه کلرهگزیدین کاهش معنی داری را نشان می داد. شاخص پلاک در هیچیک از گروهها بطور معنی دار کاهش نیافت. نتیجه گیری: اکثر شاخصها با اتصال دستگاههای ارتودنسی به دندان افزایش معنی داری را نشان می داد که این موضوع بر لزوم رعایت جدی تر بهداشت دهان در طی درمان ارتودنسی تأکید می کند. از آنجائیکه در شاخص پلاک و شاخص لثه ای کاهش معنی داری در گروههای مصرف کنندۀ دهان شویه نسبت به گروه کنترل مشاهده نمی شود می توان گفت برای حذف پلاک و حفظ سلامت لثه،  نحوه صحیح مسواک زدن و استفاده از نخ دندان رکن اساسی را داشته و مصرف دهان شویه تنها نقش کمکی دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله دهان شویه، کلرهگزیدین، پرسیکا، ارتودنسی ثابت،
عنوان انگلیسی Comparing the effect of Chlorhexidine and Persica mouthrinses on periodontal status of fixed orthodontic patients
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Since maintaining good oral hygiene in fixed orthodontic patients is more difficult compared to normal individuals more serious methods for plaque control is needed. One way to improve oral hygiene and gingival health is chemical plaque elimination by means of mouthrinses. The aim of this study was to compare the effects chlorhexidine and Persica mouthrinses on periodontal status of patients undergoing fixed orthodontic treatment. Materials & Methods: 38 cases with the mean age of 14.2 years were selected among the patients who were refered to Mashhad Dental School for orthodontic treatment. 14 patients were eliminated for different reasons. In all patients before and three months after bonding orthodontic attachments gingival index, gingival bleeding index and mean pocket depth were measured. Then the patients were divided into three groups: for the first group chlorhexidine and for the second group Persica was prescribed. The third group did not receive any mouthrinse and was mentioned as control group. 30 days after using mouthrinses all of the indices were measured for the third time. SPSS software was used for data analysis and after confirming normal distribution of these data, paired t-test and ANOVA with 95% confidence interval were used. Results: Gingival index, plaque index and mean pocket depth showed significant increase after beginning orthodontic treatment. Gingival index had a significant reduction in all groups after prescribing mouthrinses but this reduction was not significant between three groups. Mean pocket depth in chlorhexidine group and gingival bleeding index in Persica group had significant reduction. Plaque index did not show significant reduction in any of three groups. Conclusion: Most of the indices show significant increase after bonding of fixed orthodontic appliances. This emphasizes the need for more serious methods of oral hygiene control during orthodontic treatment. Since plaque index and gingival index did not show significant decrease in patients using chlorhexidine or Persica mouthrinses in comparison to control group it is concluded that correct tooth brushing and flossing are the main factors in plaque elimination and gingival health and mouthrinses could be used as an adjuctive.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Mouthrinse, chlorhexidine, persica, fixed orthodontics
نویسندگان مقاله مریم پوستی | maryam poosti
assistant professor, dept of orthodontics, school of dentistry and dental research center of mashhad university of medical sciences
استادیار گروه آموزشی ارتودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

مهرداد رادور | mehrdad radvar
associate professor, dept of periodontics, school of dentistry and dental research center of mashhad university of medical sciences
دانشیار گروه آموزشی پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

شکوفه یعقوبی | shokoofeh yaghoobi
dentist
دندانپزشک

روناک احمدی | ronak ahmadi
dentist
دندانپزشک

نشانی اینترنتی http://jmds.mums.ac.ir/article_1428.html
فایل مقاله دریافت فایل مقاله
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات