این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نقد ادبی، جلد ۸، شماره ۲۹، صفحات ۵۳-۹۱
عنوان فارسی نقد ادبی: از تأویل اثر تا تحلیل متن
چکیده فارسی مقاله در سنت ساختارگرایی سوسوری، فرض بر این است که دستگاه زبان پس از تعریف سلبیِ نشانه‌های کلامی و چینش بعضی از آنها در پی یکدیگر، مدلول‌های معینی را در کالبد یک متن مستقل گرد می‌آورد و از وحدت مضمونیِ متن در برابر شرایط ناپایدار بافتی محافظت می‌کند. بسیاری از منتقدان عرصه‌ی ادبیات نیز تحت تأثیر زبان‌شناسی سوسوری و به پیروی از بوطیقای ساختارگرا چنین می‌پندارند که نقد ادبی برابر است با سخن‌کاوی اثر در راه تأویل آن به مقصود آفریننده‌اش. در این مقال اما به جای کوششی بی‌فرجام برای وصول به فلان مدلول در بهمان اثر سترگ ادبی، به چندوچون در این باره خواهیم پرداخت که اساساً متنیت اثر از کجا(ها)ی زبان مایه می‌گیرد و چرا نمی‌توان فرایند خوانش متن را به روال‌های مکانیکیِ سخن‌کاوی فروکاست و هدف از نقد ادبی را نیل به مضمونی بی‌بدیل انگاشت. در تبیین دلالت‌مندی پردامنه‌ی متن و کران‌گشودگی خوانش، چند نمونه‌ی ظاهراً ناهمگون را فراتر از نقدهای سخن‌کاوانه، بر پایگاهی متشکل از دیدگاه‌های خوانش‌بنیاد بارت، پاشایی و متز تحلیل خواهیم کرد تا سرانجام به الگوی تازه‌ای از نقد ادبی دست یابیم. بنا بر این الگو اگرچه تنها سخن‌سنجی اثر برای تأویل آن کافی است، اما این سنجه را تنها یکی از شرایط لازم برای تحلیل متن باید دانست. در راه چنین تحلیلی همچنین باید عوامل متنیت هر اثر را نیز با توجه به شبکه‌ای از روابط بینامتنی‌اش تحلیل کرد؛ تحلیلی که از شناسایی انواع تقابل‌های پنهان در پوسته‌ای از روابط مجازی و استعاری آغاز می‌شود.    
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نقد ادبی، ساختارگرایی، سخن سنجی، خواننده مداری، متنیت،
عنوان انگلیسی Literary Criticism: Text Analysis beyond Rhetorics
چکیده انگلیسی مقاله It is traditionally maintained in structural linguistics that by cutting verbal signs off each other paradigmatically, and enchaining some of them against the others syntagmatically, language system makes a body of text signify a certain meaning which is sustainable through contextual fluctuations. In line with this Saussurian assumption, and in an attempt to ascertain the authorial intention in literary works, many literary scholars have been mistaken rhetorics for criticism, albeit under the rubrics of structural poetics. This article, however, dismisses the futile attempt to pull certain meanings out of literary masterpiecesfor the purpose of investigating the origins of textuality in any work-let it not be shelved as great literature or literary at all. It aims to demonstrate why such mechanical procedures, prevalent in rhetorical studies, cannot account for textuality beyond the question of the thematic unity of a work; wherein textuality and plurality of text are suppressed in favor of the integrity and entirety required for works of verbal art. To account for the extensive significance of text and the abundance of its possible readings, a seemingly heterogeneous body of texts (including a piece of a poem, an extract from an article, and a vignette) has been analyzed within a reader-oriented framework. Drawing on Roland Barthes (1981), Asgari Pashaei (1995) and Christian Metz (1982), I have tried to move away from rhetorics toward a more proper notion of literary criticism.     
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله حسین صافی پیرلوجه |
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
سازمان اصلی تایید شده: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

نشانی اینترنتی http://lcq.modares.ac.ir/article_11906_0b7de29a6a50fc4feddcaf2751a45872.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1292/article-1292-529941.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات