این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نقد زبان و ادبیات خارجی، جلد ۱۴، شماره ۱۸، صفحات ۲۶۱-۰
عنوان فارسی جویس در برابر جویس: زمان و زمان گریزی در اولیس
چکیده فارسی مقاله رمان مدرن ایرلندی زمان را ماحصل یک برداشت ذهنی سیال از تاریخ، فرهنگ و سیاست کشور ایرلند معرفی می کند. به عبارت دیگر، پیش و همچنین پس ازاستقلال ایرلند، رمان ایرلندی زمان را نه تنها مفهومی غیر خطی انگاشته و سعی در ارایه تعریفی درونگرا و برخواسته از درون ملت دارد بلکه آن را ظرفی قابل تغییر استوار بر برداشتهای فردی معرفی می نماید. بر این اساس، رمان مدرن ایرلندی اغلب بیانگر شکل پذیری پراکنده و غیر خطی قهرمان داستان می باشد که برای نیل به آرمانهای مذکور حلقه های زمانی فرد-محور ایجاد کرده و از تحریف محور زمان دریغ ندارد. نتیجه این کنشها و واکنشها، قهرمانی است که نه تنها تعریفی متمرد از زمان دارد بلکه زمان را در پس حوادث و یا خاطرات آن حوادث جسته و به همین دلیل تاریخ ملی که توسط دولت بر ملت تحمیل می شود را نفی می نماید. در این مقاله، با رجوع به  اولیس (1922)[1] اثر جیمز جویس، ظهور و یا عدم ظهور زمان بعنوان عنصر اصلی تکامل قهرمان بررسی می شود. برای نیل به این مقصود، ‌از مفاهیم زمان که توسط فلاسفه دوره متاخره مانند مارتین هایدگر[2]، هنری برگسون[3] و همچنین  فیلسوف پسا متاخر آلن بادیو[4]ارایه شده بهره خواهیم جست. برای درک ظهور مفهوم زمان در رمان جویس، آنها را از منظری سیاسی-اجتماعی نیز مورد بررسی قرار خواهیم داد تا خوانشی اجتماعی و ملموس از مفهوم فلسفی زمان در ایرلند و ادبیات آن حاصل شود.[1] Ulysses[2] Martin Heidegger[3] Henri Bergson[4] Alain Badiou
کلیدواژه‌های فارسی مقاله جیمز جویس، اولیس، زمان در رمان مدرن، مطالعات خاطره در ادبیات مدرن، زمان در هندسه اقلیدسی،
عنوان انگلیسی Joyce, Contra-Joyce: Time and Untime in Ulysses
چکیده انگلیسی مقاله The Modern Irish novel has accommodated time as a flow of mental processes that deal with concepts such as Irish history, culture and politics. This conception of time, moreover, had not only appreciated time as a non-linear continuum, being rooted within the nation, but also treated time as a flexible agent that finds meaning from within the individual. The protagonist, as a result, emerges in the modern Irish novel as an individual who defines time and temporality according to his personal desires and memories, creates personal time loops that would provide him with the liberty to distort time, and defies any form of State-sponsored conception of national history. By examining James Joyce’s Ulysses (1922), this paper explores the emergence and at once treatment of time as a recalcitrant, self-referential literary agent that had helped the modern Irish author to defy a seemingly postcolonial State. To this end, theories of time introduced by Alain Badiou in his Being and Event, Martin Heidegger, and Henri Bergson will be closely referenced.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله جیمز جویس, اولیس, زمان در رمان مدرن, مطالعات خاطره در ادبیات مدرن, زمان در هندسه اقلیدسی
نویسندگان مقاله شهریار منصوری |


نشانی اینترنتی http://clls.sbu.ac.ir/article/download/16520/6252
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1293/article-1293-564372.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات