این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
سلول و بافت، جلد ۳، شماره تابستان ۹۱، صفحات ۱۵۳-۱۶۰
عنوان فارسی تاثیر همزمان شیکونین و گلوتاتیون پروکسیداز-۱ بر افزایش بقا نورون‌های دوپامین ساز در برابر مسمومیت پارکینسونی
چکیده فارسی مقاله هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز-1 و شیکونین بر افزایش بقاء نورونهای دوپامین ساز در برابر مسمومیت پارکینسونی بود. مواد و روش ها: برای افزایش بیان ژن گلوتاتیون پراکسیداز-1 (GPX-1) در نورونهای دوپامین ساز، لنتی ویروس‏های نوترکیب ناقل این ژن همراه با ژن گزارشگر GFP ساخته شد و برای آلوده سازی نورونها استفاده گردید. بدنبال افزایش بیان GPX-1 در نورونهای آلوده شده به ویروس، میزان بقاء این نورونها در برابر مسمومیت پارکینسونی و نیز تیمار آن‏ها با شیکونین، اندازه گیری شد. نتایج: به دنبال بیان ژن GFP که در زیر میکروسکوپ فلورسنس مشاهده شد، افزایش بیان ژن GPX-1 نیز با تکنیک RT-PCR به اثبات رسید. نتایج این آزمایشات نشان داد که هم افزایش بیان ژن GPX-1 و هم تیمار نورون ها با شیکونین بطور جداگانه ای باعث افزایش معنی داری در بقاء این نورونها در برابر مسمومیت پارکینسونی نسبت به نورونهای طبیعی و نورونهای کنترل (آلوده شده با pLV-EGFP) گردید. درصد بقاء پس از افزایش بیان GPX-1 در حدود 14 درصد و پس از افزایش شیکونین 11 درصد بیشتر از حالت بدون تیمار برآورد گردید. مهم‏تر آنکه حضور توام این دو عامل درصد بقاء را تا 29 درصد افزایش داد. نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان داد که افزایش بیان ژن GPX-1 و تیمار سلول‏ها با شیکونین علاوه برآن‏که بطور جداگانه بر بقاء سلول‏ها در برابر توکسین پارکینسونی تاثیر فزاینده دارند، در صورت حضور هم‏زمان، یک تاثیر هم افزایی داشته و احتمالا بطور سینرژیک عمل می‏نمایند.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله پارکینسون، گلوتاتیون پراکسیداز، شیکونین، نورون دوپامین ساز،
عنوان انگلیسی The Concomitant Effect of Shikonin and Glutathione Peroxidase-1 on Enhanced Survival of Dopaminergic Neurons against Parkinsonian Toxicity
چکیده انگلیسی مقاله Aim: the aim of this study was to examine the effect of glutathione peroxidase-1 (GPX-1) and shikonin on enhanced survival of dopaminergic neurons PC12 against parkinsonian toxicity. Material and methods: in order to overexpress GPX-1 in PC12 neurons, recombinant lentiviruses carrying both GPX-1 and reporter GFP genes were generated and used to infect target cells. The survival rate of the transduced neurons in the presence or absence of shikonin was then quantified. Results: following GFP gene expression observed under the fluorescent microscope, the overexpression of GPX-1 was determined using the RT-PCR analysis. Changes in cell survival against parkinsonian toxicity were examined in the presence of two factors: GPX-1 overexpression and shikonin treatment. The results indicated that both GPX-1 overexpression and shikonin treatment of the PC12 cells increased significantly cell survival against parkinsonian toxicity. Survival increased by 14% after GPX-1 overexpression and by 11% following shikonin treatment. More importantly, when the two factors were applied simultaneously (by shikonin treatment of GPX-1-overexpressing cells) they saved 83% of the neuronal cells that was up by 29%. This increase of survival rate was significant compared to the increase achieved by each factor alone.  Conclusion: our data showed that GPX-1 gene overexpression and shikonin treatment not only individually increase PC12 cell survival against oxidative stress caused by the parkinonian toxin 6-OHDA, but also will function additively and/ or synergistically if they are applied together.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://jct.araku.ac.ir/article_1711_27f87d7a52aa039105bc1a3f2b53d172.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/910/article-910-596745.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات