این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های ادبیات تطبیقی، جلد ۳، شماره ۲، صفحات ۱-۲۰
عنوان فارسی شعر خموشی و خموشی شعر: مطالعۀ تطبیقی بن‌مایۀ «سکوت» در اشعار مولوی و ویتمن
چکیده فارسی مقاله مولانا جلال‌الدین و والت ویتمن را می‏توان از بزرگ‏ترین و تأثیرگذارترین شاعران جهان به‌ شمار آورد. نیکلسون، مولانا را بزرگ‏ترین شاعر عارف دوران معرفی می‏کند و سازمان ملل سال 2007‌م را به نام مولوی نام‏گذاری می‏کند. والت ویتمن نیز گرایشی عارفانه داشت و پدر شعر نو آمریکا لقب گرفته است و در کنار امرسون و تورو، ستون سوم تثلیث جنبش «تعالی‏گرایی ادبی» را شکل می‏دهد. با وجود تفاوت‌های زبانی، فرهنگی، زمانی و مکانی، هر دو شاعر زبان و نطق را برای بیان مفاهیم متعالی و معنوی ناتوان می‌بیند و ناگزیر مخاطب را به سکوت و خموشی دعوت می‏کنند. بدون شک، دو شاعر در بن‌مایۀ «سکوت» تفاوت‌هایی نیز با هم دارند که ریشه در فرهنگ و زبان آن‌ها دارد. مولانا بی‌پروا به نفی زبان پرداخته تا جایی که تعدادی از غزلیات وی به خموشی ختم می‏شوند. ویتمن نیز جسته‌وگریخته از خموشی دم می‏زند، اما «خموشی» وی نه در کلام، بلکه در دعوت برای یکی‌شدن با طبیعت است. نگارندگان این مقاله برآنند تا با استفاده از نظریۀ «تشابهات بدون ارتباطات» و «قرابت معنوی» فرهنگ‌ها در قلمرو ادبیات تطبیقی به بررسی بن‌مایۀ سکوت و خموشی در اشعار این دو شاعر بپردازند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Poetry of Silence and the Silence of Poetry: A Comparative Analysis of the Silence Motif in Rumi and Whitman
چکیده انگلیسی مقاله Maulana J'alalu·'d-din Muhammad Rumi and Walt Whitman are two of the greatest and most influential poets of the world. Nicholson considers Rumi as the greatest Sufi poet of all time, and the United Nations (UN) has named the year 2007 after him. Walt Whitman, on the other hand, is the poet who is entitled the father of the American Free Verse, and forms the third column of the trinity of American transcendentalism along with Emerson and Thoreau. Despite linguistic, cultural, temporal and spatial differences, both poets consider language an insufficient tool for the expression of the transcendental and mystical thoughts; hence, their readership is invitation for silence. Undoubtedly the poets have some differences in silence motif, which is rooted in their culture and language. Rumi denies language courageously to the extent that some of his ghazals end in silence. Whitman, too, expresses his concern for silence spasmodically; however, the real silence in his poetry happens when he invites the readers to be united with nature. In this paper, the authors have investigated the silence motif in the poetry of Rumi and Whitman using the theories "analogies without contact" and "Rapprochemen" within the domain of comparative literature.    
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله علیرضا انوشیروانی | Alireza Anushiravani
Associate Professor of English Literature, University of Shiraz, Fars, Iran
دانشیار ادبیات تطبیقی، دانشگاه شیراز، فارس، ایران

علی ارفع | Ali Arfa
M.A. English Literature, University of Shiraz, Fars, Iran
دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد ادبیات انگلیسی، دانشگاه شیراز، فارس، ایران

نشانی اینترنتی http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-12-1000-727&slc_lang=fa&sid=12
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1352/article-1352-600344.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات