این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ژئوپلیتیک، جلد ۱۲، شماره ۴۲، صفحات ۴۸-۷۲
عنوان فارسی سیاستگذاری انسجام درونی حوزه راهبردی جمهوری اسلامی ایران
چکیده فارسی مقاله لزوم دستیابی به توافق درباره موضوعات راهبردی، زمینه‌های لازم برای انسجام درونی کارگزاران و ‏نظریه‌پردازان را اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. موضوعاتی همانند «سرعت تصمیم‌گیری»، «یادگیری نهادی» و «کنش ‏براساس حوزه صلاحیت» محور اصلی انسجام درونی موضوعات راهبردی تلقی می‌گردد. تحقق چنین ‏فرآیندهایی برای «خروج از بحران» در روند دیپلماسی هسته‌ای ایران و کشورهای گروه 1+5 معنا می‌یابد. ‏هدف اصلی مقاله حاضر را می‌توان پاسخ به موضوعات راهبردی پیچیده از طریق «سیاستگذاری انسجام ‏درونی» دانست. مفروض مقاله بر این امر تأکید دارد که سیاستگذاری انسجام درونی محور اصلی موفقیت ‏دیپلماسی هسته‌ای و تنظیم برنامه جامع اقدام مشترک محسوب می‌شود. دیپلماسی هسته‌ای برای کاهش ‏تحریم‌ها و ایجاد رابطه متقابل تا آگوست 2015 ادامه یافته است. این امر، زمینه توافق راهبردی را به‌وجود ‏آورده که مبتنی بر جلوه‌هایی از انسجام درونی حوزه راهبردی است. با توجه به چنین نشانه‌هایی پرسش ‏اصلی مقاله آن است که: «سیاستگذاری انسجام درونی حوزه‌های راهبردی ایران با تأکید بر موضوع دیپلماسی ‏و توافق هسته‌ای دارای چه ویژگی و فرآیندی بوده است؟» فرضیه مقاله نیز معطوف به فرآیندی است که: ‏‏«سیاستگذاری انسجام درونی حوزه راهبردی ایران معطوف به سازوکارهای هدایت، هنجارهای غیررسمی و ‏الگوهایی با کنش توافقی خواهد بود.» ‏متغیر وابسته مقاله «سیاستگذاری انسجام درونی حوزه راهبردی ایران با تأکید بر فرآیند دیپلماسی هسته‌ای» ‏است. تحقق این اهداف از طریق سازوکارهای متغیرهای مستقل یعنی «کنش توافقی، هنجارهای غیررسمی و ‏سیاست هدایت کارگزاران و گروه‌های اجتماعی» حاصل می‌شود. رهیافت و چارچوب نظری مقاله مبتنی بر ‏‏«حکمرانی شبکه‌ای اتزیونی» است. حکمرانی شبکه‌ای مبتنی بر توافق کارگزاران و نهادها در حوزه راهبردی ‏در فرآیند رقابت و کنش متقابل است. مقاله حاضر از روش «برنامه‌ریزی خطی» و «تحقیق عملیاتی» استفاده ‏شده است. ‏
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Policy Making of Internal Solidarity in Strategic Field of Islamic Republic of Iran
چکیده انگلیسی مقاله Introduction Policy makers of internal solidarity in different countries use different models. Such a process is closely related with "governance practices". In Iran, strategic policy making processes have been focused on "patterns of internal solidarity" as well as "collective action programs". Policy making of internal solidarity is a function of structural necessity in institutionalized political systems. That is why all policy makings including policy making of internal solidarity in strategic fields requires decision, decision making and modeling. The process that has begun in the form of "nuclear diplomacy" and has been executive in August 2015 with Vienna Agreement, the so-called "Comprehensive Program of Joint Action". The "system analysis model" is necessary is required to explain the symptoms of internal solidarity. The realization of such goals can be seen as recognition of the "elements of strategic targeting", "identifying strategic area", and "target recognition in stability of strategic action cycle" and also "role of the aim in the implementation of mission of structures".   Methodology  Each of the research methods in relation to strategic issues has its own application in the decision-making process. This study can be achieved based on a matrix between authority processes, procedures of the use and the exercise of power. Because any policy making of internal solidarity will require signs of power to inspire, control, guide and organize players in the line with specific objectives. Using "linear programming" and "operational research", this article attempts to answer this question: "what has been features and process of policy making of internal solidarity in strategic fields of Iran with an emphasis on diplomacy and nuclear agreement?" The main hypothesis is formulated so that "policy making of internal solidarity in strategic fields of Iran will focus on guidance mechanisms, unofficial norms and models with adaptive action."   Research findings Hypothesis test was conducted based on assessment of six influential variables on the process of diplomacy and strategic issues of Iran. In this article, the necessity of strategic fields of Iran that created the groundwork for nuclear diplomacy, has been evaluated in terms of content and has been analyzed by experts based on the six variables. Each of these components and processes can be seen as part of Iran's strategic policy imperatives (necessities) in interaction with the surroundings.   Analysis and Conclusions The results show that the policy making of internal solidarity is a response to the regional and international environmental threats. Since a wide range of regional environmental threats have affected national security of the Islamic Republic of Iran, so it is natural to use the mechanisms that create the necessary fields to control the threats and to increase Iran's role in international politics. That is why the issue of internal solidarity in strategic fields of Iran is linked to issues such as détente, trust building, peaceful coexistence, effective (helpful) interaction, normalization and strategic multilateralism.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله عباس مصلّی‌نژاد |
‎استاد علوم سیاسی و پسادکترای سیاستگذاری راهبردی، دانشگاه تهران

نشانی اینترنتی http://journal.iag.ir/article_55769_fdada2e6ea4ed6886b1eefb52a95ce9c.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1515/article-1515-601426.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات