این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ژئوپلیتیک، جلد ۳، شماره ۷، صفحات ۲۲-۴۹
عنوان فارسی بررسی روند شتاب توسعه‌یافتگی فضاهای سیاسی- اداری کشور مطالعه موردی: استانهای ایران در برنامه‌های اول تا سوم توسعه (۱۳۸۳-۱۳۶۸)
چکیده فارسی مقاله امروزه نیاز به برنامه‌ریزی برای دستیابی به توسعه در کشور امری بدیهی است، چرا که توسعه بدون برنامه منجر به توسعه ناموزون بخش‌های اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی و همچنین تشدید عدم تعادل منطقه‌ای و در نتیجه آسیب‌پذیری و تضعیف وحدت ملی می‌شود. در واقع برنامه‌ریزی ابزاری  است که همه فعالان در جامعه و از جمله حکومتها بوسیله آن سعی می‌کنند روند توسعه را بصورت هدایت شده مدیریت نمایند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی با توجه به ضرورت‌های توسعه‌ای کشور و غلبه بر نابسامانی‌های بوجود آمده پس از جنگ تحمیلی، اولین برنامه 5 ساله توسعه در سال 1368 به مورد اجرا گذاشته شد و به دنبال آن دو برنامه توسعه دیگر نیز تدوین و اجرا شدند، در حال حاضر نیز  برنامه چهارم توسعه در حال اجرا می‌باشد. علی‌رغم اجرای سه برنامه توسعه، وجود مناطق محروم و توسعه‌نیافته در کشور این سوال مطرح می‌کند که آیا  شتاب توسعه که عبارتست از «میزان تغییر درجه توسعه‌یافتگی استانهای کشور در سال پایانی برنامه توسعه نسبت به سال ابتدای همان برنامه» برای همه استانها در هر یک از برنامه‌های توسعه از روند مثبتی برخوردار بوده است؟ مقاله حاضر با شیوه توصیفی- تحلیلی و به صورت اسنادی در پی یافتن پاسخ این سوال است. نتایج حاصله نشان می‌دهد که با اجرای هر یک از سه برنامه توسعه، درجه شتاب توسعه‌یافتگی همه استانهای کشور به یک میزان نبوده است. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شتاب توسعه، برنامه‌های پنجساله توسعه، ایران،
عنوان انگلیسی Study of the Pace of Development of Political-Administrative Spaces in Iran Case study: Iran's Provinces in 1st to 3rd Development Plans (1989-2004)
چکیده انگلیسی مقاله Today, it is evident that in order to achieve development we need proper planning, because development without proper planning would lead to unbalanced development of economic, social and ecological sectors and also exacerbates regional imbalance, ultimately weakening and undermining national unity. In fact planning is a tool through which all the activists and governments try to manage the process of development in a controlled manner. In the aftermath of the victory of the Islamic Revolution, when the disturbances of the imposed war were overcome, given the necessity to develop the country, the First Five-Year Development Plan was launched in 1989, which was followed by two other five-year development plans. Currently the Fourth Five-Year Development Plan is being implemented. Despite the implementation of three five-year development plans, still we have some unprivileged and undeveloped regions in Iran. Hence the question that arises is whether the pace of development – "measured on the basis of improvement in development level in provinces of Iran in later years of a plan compared to the first years of same plan" – has been positive for all the provinces? The main thrust of the present article is to find an answer to the said question through an analytical-descriptive approach. The results of the research show that after the implementation of any one of the three development plans, the pace of development in all provinces of Iran was not the equal.    
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Pace of Development, Five-Year Development Plan, Iran
نویسندگان مقاله زهرا احمدی‌پور |
ـ استادیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس

حسین مختاری هشی |
ـ دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس

عبدالرضا رکن‌الدین افتخاری |
ـ دانشیار جغرافیا، دانشگاه تربیت مدرس

نرگس وزین |
ـ کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشگاه تربیت مدرس

نشانی اینترنتی http://journal.iag.ir/article_57259_23008aa31ca01700ed2cf131eb763f5c.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1515/article-1515-601665.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات