این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، جلد ۱۹، شماره ۶۹، صفحات ۳۳-۳۷
عنوان فارسی مقایسه تاثیر دو روش تزریق پروستاگلاندین به داخل مایع آمنیوتیک همراه با تزریق اکسی توسین و القای افزایشی زایمان (رایزینگ اینداکشن) در ختم حاملگی در سه ماهه دوم
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: در حال حاضر در ایران، ختم حاملگی در مواردی که ناهنجاری های جنینی مغایر با حیات وجود داشته باشد، قانونی است. برای ختم حاملگی باید روش های موثر، کم عارضه و بی خطر مورد بررسی قرار گیرند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی و میزان عوارض دو روش تزریق پروستاگلاندین به داخل مایع آمنیوتیک همراه با تزریق اکسیتوسین و القا افزایشی زایمان(Rising Induction) در ختم حاملگی در سه ماهه دوم انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی تصادفی روی 40 زن باردار 25-18 هفته، شکم اول یا دوم مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان، که بدلیل آنومالی جنینی کاندید ختم حاملگی در سه ماهه دوم بودند، انجام شد. افراد مورد مطالعه به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند. در گروه اول ابتدا برای بیمار یک آمپول پروستاگلاندین E2 داخل کیسه آب همراه با کنترل سونوگرافی و با سوزن اسپاینال تزریق شد و پس از 6 ساعت با 20 واحد اکسیتوسین در 500 cc سرم اینداکشن جهت بیمار انجام شد. سرعت انفوزیون تا رسیدن به انقباض های موثر هر 30- 15 دقیقه افزایش مییافت. در گروه دوم (القا افزایشی)، اکسیتوسین به میزان 50 واحد داخل 1000 cc سرم ریخته شده و پس از تزریق 500 cc از آن، 50 واحد دیگر اکسیتوسین به 500 cc سرم باقیمانده اضافه شد. سرعت انفوزیون اکسیتوسین بر اساس رسیدن به انقباض های موثر تنظیم شد. پس از آن بیماران هر دو گروه از نظر طول مدت زایمان، دوز کلی اکسیتوسین مصرفی و بروز عوارض جانبی مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمونهای آماری تی تست و کای دو آنالیز شدند.یافته ها: میزان موفقیت در هر دو گروه تحت مطالعه 100 درصد بود. میانگین طول مدت زمان زایمان در گروه اول 5.59±19.75 ساعت و در گروه القا افزایشی 6.49±30.20 ساعت بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P< 0.00). عارضه جانبی فقط در یک مورد به صورت اسهال در گروه درمانی اول دیده شد و توزیع فراوانی عوارض جانبی در دو گروه درمانی تفاوت معنی داری از نظر آماری نداشت. متوسط دوز اکسیتوسین در گروه اول 20 واحد و در گروه دوم 200 واحد بود که از نظر آماری اختلاف کاملا معنی دار بود .(P< 0.0025)استنتاج: این بررسی نشان داد که میانگین طول مدت زایمان و میزان اکسیتوسین مصرفی در روش تزریق پروستاگلاندین به داخل مایع آمنیوتیک همراه با تزریق اکسی توسین کمتر از روش القای افزایشی است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اکسیتوسین، پروستاگلاندینها، سقط قانونی، مایع آمنیوتیک
عنوان انگلیسی Comparing the efficacy of intra-amniotic prostaglandin (PG) and oxytocin with rising induction in termination of second trimester pregnancy
چکیده انگلیسی مقاله Background and purpose: Termination of pregnancy in fetus with severe anomaly is legal in Iran. This study was done in order to compare the rate of effectiveness and complications of intra-amniotic PG and oxytocin, with rising induction in patient candidates for second trimester abortion, at Fatemieh Hospital, in Hamadan. Materials and methods: In a randomized clinical trial study, 40 pregnant women in their second trimester with fetal CNS anomalies, were divided into two groups (N=20). In the first group, one PG E2 Amp was injected intra-amniotic at first and then, 20 IU oxytocin was infused in 500 ml serum ringer for each patient. The infusion rate was increased up to induced effective concentrations every 15 to 30 minutes. In the second group, 50 IU oxytocin was infused with 1000 ml serum ringer and thereafter, an- other infusion of 50 IU oxytocin was added into the remaining 500 ml of serum. The rate of infusion was regulated on the basis of induced effective concentrations. Finally, both groups were compared for labor duration and probable side effects. Results: The rate of success in both groups was 100%. The mean duration of labor was 19.75±5.9 hours and 30.2±6.49 hours in the group with intra-amniotic PG with oxytocin and rising induction group, respectively. This difference was statistically significant (P< 0.00). Diarrhea was seen in only one case with intra-amniotic PG injection. Differences between the frequency of side effects in both groups was not statistically significant. Conclusion: This study showed that the mean duration of laboring intra-amniotic PG with oxytocin method, is less than of rising induction method.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Abortion legal, amniotic fluid, oxytocin, prostaglandins
نویسندگان مقاله صغری ربیعی | s rabiee
faculty of medicine, hamedan university of medical sciences, hamedan, iran
همدان، خیابان پاسداران، بیمارستان فاطمیه، بخش زنان

مریم سعیدپناه | m saeedpanah


نشانی اینترنتی http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-535&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی-کامل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات