این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، جلد ۱۳، شماره ۴۱، صفحات ۴۷-۵۴
عنوان فارسی تا چه اندازه در برنامه کشوری پیشگیری از تالاسمی ماژور در دانشگاه علوم پزشکی مازندران (۱۳۸۱-۱۳۷۱) موفق بوده ایم؟
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: تالاسمی ماژور، شایع ترین بیماری ژنتیک دنیا، کشور و استان می باشد. از این رو در برنامه های پیشگیری بیماری های غیرواگیر در اولویت قرار دارد. محورهای اصلی پیشگیری شامل اطلاع رسانی به مردم و گروه پزشکی، غربالگری و مشاوره قبل از ازدواج، پوشش خانواده های دارای فرزند ماژور برای پیشگیری از حاملگی مجدد و تجهیز آزمایشگاه های تشخیص قبل از تولد می باشد. استان مازندران همواره در تمام این محورها پیشگام بوده است. پس از 10 سال شروع غربالگری و به منظور ارزیابی میزان موفقیت آن مطالعه ای بر روی مدارک معاونت بهداشتی و بخش تالاسمی بیمارستان بوعلی سینای ساری در پایان سال 1381 انجام شد.مواد وروش ها: روش مطالعه جمع آوری اطلاعات موجود (existing data) بود که با مراجعه به مدارک موجود در بخش تالاسمی بیمارستان بوعلی و همچنین مدارک موجود در اداره پیشگیری از بیماری های غیرواگیر معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران به دست آمد. تعداد بیماران جدید و فوت شده به تفکیک هر سال، سن بیماران در اولین مراجعه و اطلاع والدین از مینور بودن و سابقه مشاوره ژنتیک از دفاتر بخش تالاسمی بیمارستان بوعلی استخراج شد. روش پیشگیری از بارداری با انتخاب تصادفی 100 پرونده از پرونده های بیماران ماژور تحت نظر درمانگاه در 2 مقطع سال 1376 و 1381 محاسبه و مقایسه شد. از مدارک معاونت بهداشتی، تعداد زوج های غربالگری شده به تفکیک سال، درصد زوج هایی که هر دو مینور بودند و مشاوره ژنتیک شده بودند و درصد انصراف از ازدواج، استخراج و ثبت شد. همچنین کل زوج های مینور که زیر پوشش تنظیم خانواده می باشند با در نظر داشتن روش های پیشگیری از بارداری، میزان حاملگی، درصد استفاده از خدمات تشخیص قبل از تولد و نتیجه آن استخراج و ثبت شد. بر اساس میزان موالید و شانس ابتلا به تالاسمی ماژور در هر حاملگی، تعداد بیمارانی که از تولد آن ها پیش گیری شده است، محاسبه گردید. با توجه به هزینه نگهداری هر بیمار در سال، میزان صرفه جویی محاسبه گردید.یافته ها: تعداد بیماران ماژور بیمارستان بوعلی در سال هفتاد و یک، 500 نفر بوده است. تعداد موارد جدید تا سال 1375 به طور متوسط سالی 50 مورد بوده است. از سال 1375 تا 1381 هر سال به طور متوسط 35 بیمار اضافه شده اند. اما بیش تر موارد جدید، مسن و در واقع از نوع اینترمدیت بوده اند. در طور سال های 1371 تا 1380 تعداد زوج های غربالگری شده از 1500 نفر در سال 1372 تا 24000 نفر در سال 1380 متغیر بود. زوج مینور شناسایی شده نیز به تبع آن از 24 زوج در سال 1375 تا 330 زوج در سال 1380 می رسد. درصد انصراف از ازدواج در کل سال ها به طور متوسط 51 درصد می باشد. در حال حاضر 1926 زوج ناقل تالاسمی (با یا بدون فرزند تالاسمیک) تحت پوشش برنامه تنظیم خانواده قرار دارند که از بین این تعداد 64 درصد از روش های مطمئن استفاده می کنند و 14 درصد فاقد شرایط باروری هستند. 60 مورد حاملگی در این مدت گزارش شده که 6/83 درصد از خدمات تشخیص قبل از تولد استفاده نموده اند.با احتساب 25 درصد خطر ماژور بودن فرزند و میزان موالید در سال های ذکر شده، حداقل از تولد 234 بیمار پیشگیری شده است. طبق محاسبات وزارت بهداشت و درمان و مدارک پزشکی، هزینه نگهداری بیماران ماژور در هر سال 6500 دلار می باشد. استنتاج: با توجه به این که حداقل 10 سال از شروع برنامه مدون پیشگیری از تالاسمی در استان مازندران می گذرد، موفقیت هایی در کاهش موارد جدید تالاسمی ماژور به دست آمده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله بتا تالاسمی، پیشگیری، برنامه ریزی بهداشتی
عنوان انگلیسی How much we have been successful in nation wide preventive program for ß- thalassemia in mazandaran university of medical sciences in 1992-2002
چکیده انگلیسی مقاله Background and purpose : Beta thalassemia is the most common genetic disease in the world. Ït has a high prevalence in Ïran and in Mazandaran province in particular. Hence, it is of the first priority of preventing programs of non-communicable diseases. The main preventing measures are proziding appropriate information for public nad professionals, Screening and conceating of at risk families as with as screening of the general diagnosis taboratories was the most recent step of the program. The present study was under taken in order to assess the impact of premanieteel screening and all other activities in controlling thalasemia major 10 years after they first implemented. Materials and methods: Medical and administrative reconds of thalasemia clinic of Boo Âli Sina hospital and deputy of health of Mazandaran university of Medical Sciences were reviewed. Ânnual new and expired patient to as well as the patient’s age at the first negistration were extracted the reason of not using prenatal diagnosis services by carrier parents aware of their situation, was also noted. Fanity planning methods used by 100 at risk families randomly chosen from hoopital records in two separate time periods were also analyzed and reported. The number of screened couples per year. The percentage of cooples who were both minor and avoided marriage after undergiong consealing was extracted, the total number of minor couples under family planning programs, considering the prevention method being used, pregnancy rate, precentage of using prenatal diagnosis services and their results were reported. Based on the birth rate and the chance of being Beta thalassemia in each pregnancy, the number of pregnancies being teminated was capcatated. Çonsidering the annual expenses of the care provided to each patients, the cost benefit rate was calculated. Results: The number of Beta thalassemia patient, regiotered at Boo Âli Sina hospital in 1993 were 500. The mean number at annual new cares was so untill 1996. from 1996 to 2002, nowerer, a mean umber of 35 new mostly old and intermediate cases was recorded. The numer of sreened couples rose from 1500 in 1994 to 24000 in 2003. The number of diagnosed minor couples increazed from 24 in 1997 to 330 in 2002 accordingly. The mean percontage of marriages avoided was 51% in all years. Ât present, 1926 minor coaples (with or without thalasemic child) are under family planning programs among which, 64% use safe method of family planning and 14% do not have fertility condition, 60 pregnancies were necroded in this period of which 83.6% gained benefit from prenatal diagnosis. Çonsidering the chance of thalassemic child being borne (25%) at least 234 thalassemic birtho were averted. Based of the calculations of the miniotry of health, the cost of health care for each beta thalassemia care is $6500 annually therefore the amount saved is easily calculated. Çonclusion: Ône decade after implemeting the thalassemia preventing measures in Mazandaran provice, suceess is made reducing the number of new thalassemia cases.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله مهرنوش کوثریان | m kosaryan
فوق تخصص بیماری های غددکودکان، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مازندران (Mazandaran university of medical sciences)

علی اخوتیان | a ôkhvatian


فرهنگ بابامحمودی | f babamahmoodi


نشانی اینترنتی http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-350&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی-کامل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات