این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، جلد ۱۳، شماره ۳۸، صفحات ۲۷-۳۲
عنوان فارسی اثر آتنولول در درمان کاردیومیوپاتی اتساعی
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: کاردیومیوپاتی اتساعی از علل عمده نارسایی قلبی است که تاکنون درمان قطعی برای آن یافت نشده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر آتنولول بر روی بهبود وضعیت بالینی و اکوکاردیوگرافیک بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی است. تا بتوان یک راه حل درمانی مناسب برای این بیماران که درمان اصلی آنها یعنی پیوند قلب است ارایه نمود، چراکه پیوند قلب، به دلیل هزینه بالا، تکنیک پیچیده و عدم دسترسی به دهنده مناسب، در کشور ما در حال حاضر کمتر امکانپذیر است.مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد، تعداد 23 بیمار مبتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی (اعم از ایدیوپاتیک و ایسکمیک) مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) ساری، انتخاب شده و در دو گروه مورد (12 نفر) و شاهد ( 11نفر) به صورت تصادفی و سازگار از نظر سن، جنس، عملکرد قلبی، عدم وجود بیماری های همزمان دیگر و کسر جهشی مورد مطالعه قرار گرفتند. در ابتدا بر اساس عملکرد قلبی و معیارهای اکوکاردیوگرافیک شامل: قطر بطن چپ در انتهای دیاستول، قطر بطن چپ در انتهای سیستول، کسر جهشی، ضخامت سپتوم بین بطنی، ضخامت دیواره خلفی بطن چپ و فاصله نقطه E تا سپتوم بین بطنی تعیین گردید. سپس برای هر دو گروه داروهای مصرفی شامل دیگوکسین، مهارکننده های آنزیم های مبدل آنژیوتانسین، دیورتیک، آسپیرین و ترکیبات نیترات تجویز شد. علاوه بر آن به گروه مورد، قرص آتنولول به میزان 50-25 میلی گرم روزانه داده شد. هر بیمار به مدت سه ماه پیگیری شد و در پایان این مدت معیارهای ذکر شده مجددا بررسی شدند. البته طی این مدت 4 بیمار (یک نفر از گروه مورد و 3 نفر از گروه شاهد) از مطالعه حذف شدند. یافته ها: بعد از جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آنها مشخص گردید که فاصله نقطه E تا سپتوم بین بطنی (از 22 میلی متر به 17.5 میلی متر)،LVPWD (از 10.1 میلی متر به8.9 میلی متر) و کسر جهشی (از 27.7% به 32.9%) در گروه مورد نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری پیدا کرد. (به ترتیبP< 0.02 ، P< 0.03 و (P< 0.05 ولی در سایر متغیرها تفاوت معنی داری یافت نشد.استنتاج: استفاده از آتنولول در درمان کاردیومیوپاتی اتساعی طی سه ماه، سبب بهبود برخی معیارهای اکوکاردیوگرافیک (کسر جهشی. فاصله نقطه E تا سپتوم بین بطنی، ضخامت دیواره - خلفی بطن چپ) و در نتیجه عملکرد قلبی بیماران خواهد شد ولی از نظر Functional class (F.C) تاثیر محسوسی نخواهد داشت.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله کاردیومیاتی احتقانی، آتنولول، نارسایی احتقانی قلبی
عنوان انگلیسی Effect of atenolol in treatment of DCM
چکیده انگلیسی مقاله Background and purpose: DÇM is the major cause of heart failure. No definite treatment has been found so for. Âim of this research is to evaluate the effect of atenolol on clinical and cardiographic improvement as an alternative in patients suffering from DÇM, so, to provide an appropriate method of treatment for those patients cardiac transplantation is indicated as main treatment transplantation.Çardiac transplantation is less possible in Ïran, because of being expensive, advanced technique and non availability of proper donor. Materials and methods: Ïn this double-blind clinical trial, 23 patients with DÇM (both ischemic and idiopatic), referring to Ïmam khomeini hospital in sari were selected randomly and divided in to two groups (12 for case and 11 for control), matched for age, sex, FÇ (NYHÂ), LVËF, and lack of presence of associated diseases. Ât first FÇ (based on NYHÂ) and echocardiographic parameters such as Left ventricular ejection fraction (LVËF), Left ventricular end diastolic dimention (LVËDD), Left ventricular end systollic dimention (LVËSD), Left ventricular posterior wall dimention (LVPWD), Ïntra ventricular septal dimention (ÏVSD), Ë point septal separation (ËPSS) were measured. Then previouse drugs like digoxin, ÂÇËÏs, diuretics, aspirin, and nitrates were administered to both groups. Ïn addition atenolol, 25-50 mg daily, was administered to the case group. Ëach patient were followed for 3 months and at the end, the above mentioned parameters were measured again. Howerer, 4 patients (one of case group and three of control), were excluded from the study. Results : Ânalysis of the collected data showed that, ËPSS and LVËF were changed significantly in the case group,as Çompared to the control group (ËPSS from 22 mm to 17.7 mm and LVËF from 27.7% to 32.9%), (P< 0.02 and P< 0.05), but there was no significant changes in the other parameters. Çonclusion: Üsing atenolol in treatment of DÇM for 3 months will improve some echocardiographic parameters (LVËF, ËPSS) and cardic function, but will not improve significantly FÇ and functional capacity of the patients.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Çardiomyopath-Çongestive, Âtenolol
نویسندگان مقاله وحید مخبری | v mokhberi
متخصص قلب و عروق

اسداله محسنی | a mohseni


بابک بیاتی | b bayati


علی قایمیان | a ghaemian


ساسان طبیبان | s thayban


بابک باقری | b bgheri


نشانی اینترنتی http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-749&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی-کامل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات