این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، جلد ۱۲، شماره ۳۵، صفحات ۵۳-۵۹
عنوان فارسی تاثیر تجویز سولفات آهن بر میزان هموگلوبین A۲
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: تشخیص حاملین ژن بتاتالاسمی به منظور مشاوره و پیشگیری از تولد بیماران دچار تالاسمی از اهمیت زیادی برخوردار است. اساس تشخیص میزان هموگلوبین A2 است. گفته شده که همزمانی آنمی فقر آهن با بتاتالاسمی موجب ساخته نشدن هموگلوبین A2 و در نتیجه مخفی شدن تشخیص بتاتالاسمی می گردد. لذا در طرح غربالگری کشوری متقاضیان ازدواج به کسانی که دچار میکروسیتوز و هیپوکرومی با Hb A2 نرمال باشند به مدت یک ماه قرص سولفات آهن تجویز شده و مجدداً آزمایشات تکرار می شود. موارد و نتایج این مداخله ثبت و گزارش نمی شود. به منظور روشن ساختن تاثیر تجویز سولفات آهن بر تشخیص بتاتالاسمی مینور در سال های 78 و 79 این مطالعه انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه یک کارآزمایی بالینی باز بود. افراد مورد مطالعه دو گروه بودند. گروه اول شامل مادران بیماران تالاسمیک مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی بود که قطعا دچار تالاسمی مینور بوده و به لحاظ جنس و موقعیت اجتماعی- اقتصادی احتمال وجود فقر آهن هم در آنها وجود داشت. گروه دوم شامل کسانی بود که قبل از ازدواج برای بتاتالاسمی مینور در آزمایشگاه مرکز بهداشت استان غربالگری شده و دچار میکروسیتوز (MCV?FL80) بودند ولی Hb A2 نرمال داشتند (Hb A2<%3.5). برای هر یک از موارد به مدت یک ماه روزانه دو قرص سولفات آهن تجویز شد. CBC، اندکس های گلبولیHb A2 ، سطح سرمیIron ،TIBC و Ferritin قبل و پس از مداخله کنترل گردید. درصد اشباع ترانسفرین (SI) محاسبه شد. مبتلا به فقرآهن به کسی اطلاق شد که SI?%16 و Ferritin?15 ng/ml داشته باشد. برای مقایسه نتایج قبل و بعد از مداخله آزمون t زوج استفاده شد.یافته ها: گروه اول شامل 27 خانم با میانگین سنی 36 سال مبتلا به تالاسمی مینور بود که همگی Hb A2 بالای 5/3 درصد داشتند (5.5±0.7). هشت نفر (40 درصد) کم خونی فقرآهن نیز داشتند. در تمام موارد قبل از مداخله Hb A2 بالای حد تشخیص بود. حتی در آنهایی که فقرآهن داشتند تغییرات وضعیت آهن قبل و پس از مداخله بارز نبود. در گروه دوم، 20 نفر (12 مرد و 8 زن با میانگین سنی 8/20 سال) در مطالعه شرکت کردند. در این گروه 9 نفر دچار فقرآهن بودند. تجویز سولفات آهن میزان هموگلوبین A2 را در کل گروه (قبل 2.9±0.3 درصد و بعد 2.9±0.2 درصد) تغییری نداد. تغییرات وضعیت آهن بارز و نشان دهنده مصرف آهن بود.استنتاج: تجویز آهن باعث تغییر معنی دار Hb A2 نمی شود. توصیه می شود اطلاعات طرح کشوری ثبت، استخراج و تحلیل و گزارش گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آهن، سولفات‌ها، هموگلوبین‌ Â2 ، تالاسمی
عنوان انگلیسی Effect of ferrous sulfate on Hb A2
چکیده انگلیسی مقاله Background and purpose: Detection of beta thalassemia carriers, for the genetic consultation and prevention of thalassemic birth cases is very important. Rate of hemoglobin Â2 is the base for diagnosis. Ït is believed that coincidence of iron deficiency anemia with beta thalassemia would lead to nonproduction of hemoglobin Â2, as a result, would mask diagnosis of beta thalassemia. Hence in a nation wide plan on screening of microcytic and hypochromic marital candidates with normal HbÂ2, ferrous sulfate is prescribed for one month, and followed by the second examinatin. Çases and the results of this intervention is not reported. This study was conducted in order to determine the effect of ferrous sulfate on the diagnosis of minor beta thalassemia in 1998 and 1999. Materials and methods: This study was an open clinical trial done on two groups of patients. First group comprised the mothers of confirmed minor thalassemic patients, referring to Boali hospital for iron deficiency anemia, due to gender, and Socio- economic conditions Ïron deficiency was probable in them. The second group, included the patients with confirmed microcytosis HÇV< 80FL done in province health center, but with normal HbÂ2 (HbÂ2< 3.5%). Âll the patients in both groups were given two tablets of ferrous sulfate per day for one month. ÇBÇ, curpuscular indices, HbÂ2, Ferritin, SL, TÏB, iron before and after intervension were measured. The one with SÏ≤16% and/or ferritin ≤ 15 mg/ml was called iron defficieny anemia. Paired T- test was used for the comparative analysis of the data obtained before and after intervension. Results: First group comprised of, 27 females with mean age of 36 years suffering from thalassemia minor,all of them with HbÂ2 above 3.5%(5.5+71%) and 8(4%) patients had iron deficieny anemia. Before intervension they had HbÂ2 above diagnostic level. Ëven those suffering from iron deficiency anemia the changes in the rate of iron before and after intervension were not obvious. The second group comprised of 19 patients, 12 men and 8 women with mean age of 20.8 years, from this number of patients, 9 persons suffered from iron deficiency and inspite of using ferrous sulfate, the rate of Â2 hemoglobin could not change in all patients of the group (before 2.9% ± 0.3% and after 2.9%±0.2%). Çhanges in the rate of iron was the indication for iron consumption. Çonclusion: Ïron consumption would not cause a significant change in HbÂ2.  nation wide reports and data concerning anemia is recommended to be collected, analyzed and published.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Ïron, Sulfates, Hemoglobin Â2, Thalassemia
نویسندگان مقاله مهرنوش کوثریان | m kosaryan
دانشیار، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مازندران (Mazandaran university of medical sciences)

محمدرضا مهدوی | m r mahdavi


ناصر ولایی | n valaee


فرانک رهبر | f rahbar


مرتضی مرادی | m moradi


نشانی اینترنتی http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-86&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی-کامل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات