این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، جلد ۹، شماره ۲۴، صفحات ۱۳-۱۸
عنوان فارسی کارآزمایی بالینی تأثیر آلفا اینترفرون بر هپاتیت مزمن فعال ناشی از ویروس C در مبتلایان به بتا تالاسمی ماژور
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف : ساختمان ویروس هپاتیت C عامل اصلی عفونت های ناشی از انتقال خون می باشد. مبتلایان به تالاسمی ماژور که به دفعات خون دریافت می دارند در خطر ابتلاء به ویروس می باشند. عده زیادی از مبتلایان به این عفونت دچار حالت مزمن می شوند که سیروز کبدی و هپاتوسلولرکارسینوما از عوارض آن است. از سال 1990 آلفا اینترفرون برای درمان هپاتیت مزمن فعال ناشی از ویروس هپاتیت C‌ به کار می رود. در این مطالعه عده ای از بیماران مراجعه کننده به مرکز درمانی بوعلی سینا ساری بدین روش تحت مداوا قرارگرفته اند. مواد و روش ها : ابتدا در یک مطالعه توصیفی اکثر بیماران مراجعه کننده از نظر آنتی بادی و ویروس هپاتیت C با کیت ELISA نسل دوم Diagnosric biotechnology بررسی شدند. پس از ثبت خصوصیات پایه و معاینه بالینی و کسب رضایت از بیماران و یا والدینشان برای موارد مثبت آزمایش های فریتین ، بررسی عمل کبد ( ترانس آمینازها ، PTT,PT) و در عده ای بیوپسی کبد انجام شد. پاتولوژی کبد بر اساس Knodell score ارزیابی شد. موارد دچار هپاتیت مزمن فعال با آلفا اینترفرون ( α IFN ) درمان شدند. دارو با مقدار 3 میلیون واحد ، 3 بار در هفته و از راه تزریق زیر جلدی تجویز شد. مدت درمان 6 ماه بود. بررسی بالینی و کنترل آزمایشگاهی با انجام CBC هفتگی و اندازه گیری AST و ALT هر ماه انجام شد. آزمایش عملکرد تیروئید حداقل 2 بار بررسی شد. جواب به درمان با 3 روش ارزیابی گردید. 1- بررسی تغییرات ترانس آمینازها 2-بیوپسی مجدد کبد در برخی بیماران 3- بررسی ویرمی با روش PCR برای بررسی ارتباط ها از آمار پیرسون و مقایسه نتایج قبل از درمان از آزمون Mc Nemar استفاده شد. میزان فریتین قبل و پس از درمان با PairedT-test مقایسه شد. نتایج: از500 بیمار مورد مطالعه 77 نفر (15درصد) که 43 درصد مؤنث و 57 درصد مذکر بودند ؛ دارای آنتی بادی هپاتیت C‌ بودند. سن بیماران در این زمان 4 ± 6/13 سال بوده. در شروع درمان در 61 درصد AST‌ و ALT بالا و در 39 درصد طبیعی بود. در پایان درمان 54 درصد بیمارانی که آنزیم های بالا داشتند به درمان پاسخ دادند. 31 درصد پاسخ نسبی دادند و 11 درصد بدون پاسخ بودند. این تغییرات در جهت بهبود به لحاظ آماری معنی دار بود ( 02/0 P< ). برای 47 نفر در شروع درمان بیوپسی کبد انجام شد. شایع ترین عارضه پاتولوژی ، هپاتیت مزمن فعال ( 87 درصد ) با درجاتی از فیبروز بود. سیروز واضح در 11 درصد گزارش شد و 1 مورد طبیعی بود. عوارض اینترفرون شامل تب و لرز و درد عضلانی در 2-1 هفته اول ، 77 درصد ، لکوپنی (3mm/1500≤ WBC ) 10 درصد و عوارض گوارشی 3 درصد بود که منجربه قطع درمان در هیچ بیماری نگردید. برای 24 نفر بیوپسی مجددکبد انجام شد. در 5/87 درصد فیبروز در همان مرحله ثابت مانده بود و در 5/12 درصد پیشرفت داشت (هفتگی یک Stage). التهاب در 71 درصد در همان مرحله ثابت ماند و در 21 درصد کمتر شد و در 8 درصد پیشرفت داشت. در پایان درمان برای 24 نفر PCR‌ انجام شد که در 60 درصد منفی بود، کلیه بیماران پی گیری شدند. تغییرات فریتین به لحاظ آماری معنی دار نبود. استنتاج : تحقیق نشان داد که آلفا اینترفرون در هپاتیت مزمن فعال ناشی از هپاتیت C اثر بهبودی دارد. پی گیری بیماران با آنزیم های کبدی و PCR در طول زمان های طولانی تری توصیه می شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Clinical Trial of the effect of α interfrone on active chronic Hepatitis C Infection in β Thalassemia Major
چکیده انگلیسی مقاله Background and purpose :Hepatitice C virus is the main reason of blood borne hepatitis. The Thalassemia major patients who one the frequent blood receiving are the risk group. Many of the patients will pass in to chronic stage with liver cirrhosis and Hepato cellular carcinoma is the out come of this infection. α interferon have been used for the treatment of active chronic of hepatitice C infection since 1990. some of the patients referring to Boali sina Treatment center were treated by this method. Material and methods : First , in a descriptive study most of the referred patients were studied for the presence of Hepatitice C virus antibody byof ELISA , second generation (diagnostic biotechnology). After recording of basic characteristics and clinical finding and getting permission from the patients and their parents ferritin, liver function test i-e , transaminase , PTT , PT. And in some of the patients biopsy of liver was done .Liver pathology was evaluated on the basis of knodell score. The active chronic hepatitice were treated with α- interferone (Interon Sandose). Drug was administered subcutaneously thrice a weak , in the does of three million units treatment was done for six months. The clinical and laboratory finding were determined by weekly CBC and monthly measurment of AST , ALT. Thyroid function test was performed at least twice. Response to treatment was evaluated by three methods as following 1. Measurement of transminase variation 2. Repeating liver biopsy in some patients 3. Determination of viremia by PCR method For correlations we used pearson , for comparison of qualitative variables , Mc Newar amd for ferritin levels we used paired T-test
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله مهرنوش کوثریان | m kosarian
فوق تخصص بیماری های غدد کودکان - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مازندران (Mazandaran university of medical sciences)

محمد جعفر صفار | m j saffar


عاطفه خوش آیین | a khoshaeen


نشانی اینترنتی http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-815&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی-کامل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات