این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهشنامه انتقادی متون و برنامه های علوم انسانی، جلد ۱۸، شماره ۳، صفحات ۱۰۳-۱۳۲
عنوان فارسی متن، «من» و «مردم» در تأویل‌های محمدتقی غیاثی
چکیده فارسی مقاله بوف کور هدایت، ملکوت بهرام صادقی، اشعار سهراب سپهری. تلاش محمدتقی غیاثی برای دست یافتن به نوشتار شخصی از رهگذر تأویل و تحلیل این آثار از بنیان ناسازمند است. اگر ذاتِ ثانویِ نوشتارِ تأویل با آرمانِ یگانگیِ نویسنده منافات نداشته باشد، پراکندگیِ متنِ تأویل­­ حاکی از غیاب ضمیری (conscience) است که نظم سخن و تدوین دانایی را نوآورانه بر ذمه می­گیرد. «منِ» غیاثی بیش از آن با علمِ عاریتیِ خود عجین است که در آن­ دخل و تصرف کند. انعکاس صورت خام این علم در متن بر ناتوانی «من» از تصاحب (appropriation) و ذهنی­سازیِ (subjectivation) خِردی گواهی می­دهد که دیگری در تعلیقِ «منِ» خویش بدان دست یافته است. تأویل­های محمدتقی غیاثی­ تکیه­گاه خود را در خالیِ میانِ دو تعلیق می­جویند. مسئله بهره­گیری غیاثی از نگره­های فرانسوی برای تحلیل آثار ایرانی نیست. سخن از حضورِ کمابیش جسمانیِ «منِ» اوست در فرآیند وصل. ثقل این حضور نه تنها به متن وحدت نمی­بخشد، بل قوام آن را سست می­کند. میان آثار و نگره­ها پیوند اندامی (organique) وجود ندارد. یگانه عنصرِ رابط همان «من» است که در اوج وابستگی به سخنِ غیر یگانگیِ خود را فریاد می­زند. باور به برتریِ «منِ» بی­سخن بر «مردمِ» خاموش خاصه زمانی ناسازمند جلوه می­کند که خرد اکتسابی «من» به عامیانگی می­گراید.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Text, ego and “people” in Mohammad Taghi Ghiassi’s interpretations
چکیده انگلیسی مقاله The Blind Owl of Hedayat, The Heavenly Kingdom of Bahram Sadeghi, poems of Sohrab Sepehri. Mohammad Taghi Ghiassi's effort to access some personal writing through an interpretation of these works is fundamentally paradoxical. If the "second" character of interpretation writing is not in opposition to the writer's aspiration to singularity, the dispersion of interpretation text would be a proof of the absence of the consciousness which assumes the innovatory order of speech and the original recomposition of knowledge. Ghiassi's ego is too ingrained in his lent science to manipulate it. The elementary image of this science in the text shows the ego's disability in appropriation and subjectivation of a reason reached by the other in a step of his transcendental suspension. Ghiassi's interpretations search for their lever between two suspensions. His use of French theories for interpreting Iranian works is not for the purpose. The intention is to speak about somewhat physical presence of his ego in the connecting process. This presence does not unify the text; moreover, it enfeebles its consistency. There is no organic connection between the works and the theories. The unique connecting element is ego, which cries its singularity in the climax of its dependence in someon else's speech. Belief in the superiority of the speechless ego over the silent people seems paradoxical where the learned reason of ego is inclined to vulgarity.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله مازیار مهیمنی |
استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسۀ دانشگاه بوعلی‌سینا

نشانی اینترنتی http://criticalstudy.ihcs.ac.ir/article_3108_b38c00a5172c5c21c1d213eaa8da10a0.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1466/article-1466-643986.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات