این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
تحقیقات منابع آب ایران، جلد ۱۴، شماره ۴، صفحات ۱۲۵-۱۳۹
عنوان فارسی ارزیابی اثر بخشی بهبود بهره برداری از منابع آب سطحی در کاهش برداشت آب از آبخوان (مطالعه موردی: شبکه آبیاری قزوین)
چکیده فارسی مقاله این تحقیق به بررسی میزان تاثیر‌گذاری ارتقا مدیریت بهره‌برداری شبکه‌های آبیاری بر کاهش برداشت آب از آبخوان، کاهش مصرف انرژی و کاهش تولید گاز دی‌اکسید‌کربن پرداخته است. برای این منظور سامانه کنترل غیر‌متمرکز تناسبی‌-‌انتگرالی و سامانه کنترل خودکار متمرکز پیش‌بین، طراحی و تحت سناریو‌های بهره‌برداری نرمال و شدید (کم آبی) کانال اصلی شبکه آبیاری قزوین مورد آزمون قرار گرفت. نتایج برای سناریوی اول نشان داد که میزان بهبود شاخص کفایت با ارتقا بهره‌برداری به سامانه‌های کنترل خودکار غیرمتمرکز برابر 13 درصد و برای سامانه کنترل خودکار متمرکز 28 درصد به‌دست آمد. برهمین اساس میزان کاهش برداشت از آبخوان پس از ارتقا به سامانه-های کنترل خودکار 3/26 درصد، میزان کاهش مصرف انرژی برابر 7/22 درصد و میزان کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای نیز برابر 1/24 درصد حاصل شد. نتایج حاصل از سناریوی کم‌آبی حاکی از آن است که میزان بهبود شاخص کفایت با ارتقا بهره‌برداری به سامانه‌های کنترل خودکار غیرمتمرکز برابر 70 درصد و برای سامانه کنترل خودکار متمرکز 77 درصد به‌دست آمد. براین اساس میزان کاهش برداشت از آبخوان برای دو روش مذکور به‌ترتیب 3/28 و 4/63 درصد، میزان کاهش مصرف انرژی به ترتیب برابر 3/21 و 6/71 درصد و میزان کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای نیز به‌ترتیب برابر 4/23 و 1/70 درصد حاصل شد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Assessment of Improving Operational approaches to the Surface Water Resources on Groundwater Extraction Reduction within the Irrigation Districts; case study of Qazvin Irrigation District)
چکیده انگلیسی مقاله The objective of this study is to investigate the effectiveness of upgrading the water distribution and delivery systems within the main irrigation canals, on reducing the water pumping from the aquifer. Consequently, the energy consumption reduction and carbon emission reduction is investigated. To achieve this goal, a set of two practical canal automation alternatives, including a decentralized automatic system and centralized control system are designed and tested under the normal and severe (drought) scenarios of the main canal of Qazvin irrigation network. The results for the first scenario showed that the adequacy indicators are increased 13% and 28% respectively with employing the decentralized automated control systems and the centralized one. Accordingly, the reduction in extracting groundwater is declined about 26.6% and inconsequent the energy preservation due to pumping decrease is equal to 7.27% and the greenhouse gas reduction rate is obtained 24.1%. The results of the second scenario, representing the water shortage conditions, indicate that the improvement of the adequacy index by upgrading the operating system to decentralized systems is obtained 70% and for the centralized automated system is obtained 77%. Accordingly, the reduction in abstracting groundwater from the aquifer for the proposed automation methods are 28.3% and 63.4% respectively. Moreover, the reduction of energy consumption is 21.3% and 71.6%, respectively and the greenhouse gas emission reduction was equal to 23.4 and 70.1 %, respectively.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محسن حسینی جلفان |
دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران

سید مهدی هاشمی شاهدانی |
گروه آبیاری و زهکشی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران

سامان جوادی |
دانشگاه تهران - پردیس ابوریحان

محمد ابراهیم بنی حبیب |
دانشیار دانشگاه تهران

نشانی اینترنتی
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات