این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ارمغان دانش، جلد ۱۱، شماره ۳، صفحات ۱۱-۲۰
عنوان فارسی اثربخشی لاموتریژین در درمان علایم اجتناب‌ـ کرختی در مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه
چکیده فارسی مقاله چکیده: مقدمه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه اختلالی مزمن و از نظر درمانی دشوار است که به عنوان یک اختلال روانپزشکی نسبتاً شایع با مرگ و میر و مشکلات اجتماعی زیاد همراه است. مطابق فرضیه برانگیختگی کیندلینگ مواجهه بـــا حوادث تروماتیک مـــوجب حساس‌سازی یا برانگیختگی هسته لیمبیک می‌شود که منجر به کاربرد ترکیبات دارویی ضد تشنج در درمان اختلال استرس پس از سانحه شده است. بر اساس فرضیه فوق، این مطالعه با هدف تعیین اثـــربخشی لاموتریژیـن در درمان علایم اجتناب ـ کرختی در مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه انجام پذیرفت. مواد و روش‌ها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور می‌باشد که بر روی 30 بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان نور اصفهان در سال 1384 انجام پذیرفته است. این بیماران به طور تصادفی و مساوی در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند و طی 3 ماه تحت درمان با لاموتریژین به عنــوان درمان همراه و دارونمـــا قرار گرفتند. ابزار استفاده شده مقیاس استاندارد پزشک ـ‌ اجرای اختلال استرس پس از سانحه بود که بیماران در شروع درمان و سپس در پایان ماه سوم با آن مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون‌های آماری تی زوجی، ویلکاکسون و فریدمن تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین نمره در مورد فراوانی معیارها در اولین ویزیت در گروه مورد 2/2±1/10 و شاهد 24/2±75/12 بود که این میانگین پس از پایان دوره درمان در گروه مورد 5/2 ±9 (تفاوت معنی‌دار) و شاهد 7/2±45/12 (غیر معنی‌دار) بود. میانگین نمره در مورد شدت معیارها در گروه مورد 2/1±4/9 و شاهد 9/1±1/9 بود که این میانگین پس از پایان دوره درمان در گروه مورد 2± 4/8 ( تفاوت معنی‌دار ) و شاهد 2 ± 1/9 ( غیر معنی‌دار) بود. در بررسی جداگانه در گروه مورد در چهار علامت از علایم اجتناب ـ کرختی شامل؛ اجتناب از افکار و احساسات، اجتناب از فعالیت‌ها و مکان‌ها و افراد، ناتوانی در به یادآوردن جنبه‌هایی از تروما و کاهش علاقه به فعالیت‌های مهم،‌ تفاوت معنی‌داری قبل و پس از مصرف دارو در فراوانی و شدت علایم مذکور مشاهده گردید و در سایر علایم شامل؛ احساس غریبگی و گسستگی از دیگران، محدود شدن حالات عاطفی و احساس بعید دانستن همه چیز، تفاوت معنی‌داری قبل و بعد از مصرف دارو مشاهده نشد. در گروه شاهد در هیچ یک از علایم هفت‌گانه اجتناب ـ کرختی تفاوت معنــی‌داری قبـــل و پس از مصرف دارونما در فراوانی یا شدت علایم مشاهده نشد. از طرف دیگر مقایسه میانگین تغییرات نمره قبل و پس از مداخله در گــروه مورد و شاهد نشان داد که میانگین تغییر نمرات در چهار علامت فوق از نظر فراوانی و شدت علایم دارای تفاوت معنی‌دار بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که داروی لاموتریژین درمان مؤثری برای کاهش علایم اجتناب ـ کرختی اختلال استرس پس از سانحه می‌باشد. واژه‌های کلیدی: اختلال استرس پس از سانحه، لاموتریژین، اجتناب ـ‌ کرختی
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Efficacy of Lamotrigin in Treatment of Avoidance / Numbing in Post-traumatic Stress Disorders
چکیده انگلیسی مقاله ABSTRACT: Introduction & Objective: Post-traumatic stress disorder (PTSD) is a chronic illness which is difficult to treat yet, it is a common disorder which is associated with significant morbidity and mortality. The hypothesis that exposure to traumatic events may sensitize or kindle limbic nuclei has led to efforts to treat PTSD with anticonvulsants based on the kindling hypothesis. This double–blind clinical trial assesses clinical response to lamotrigine as a potential treatment. Materials & Methods: Thirty patients with PTSD were randomly assigned in a double – blind design. They were treated for 3 months with lamotrigine (N=15, 150-500 mg/day) as odd-on or placebo (N=15). The patients were measured in the first visit and at the end of 3 months by clinician administration. PTSD scales (CAPS) paired t-test, and Friedman and Will Coxon were used for data analysis. Results: The mean score of frequency of PTSD criteria in Lamotrigine group in the first visit was 10.1±2.2 and in placebo group was 12.75 ±2.24. The mean score of these criteria in lamotrigin group after treatment period was 9±2.5 and for placebo group was 12.45±2.7. The analysis of these sores showed a significant difference in Lamotrigine group and a non significant difference in placebo group. The mean score of Intensity of PTSD criteria in Lamotrigine group in first visit was 9.4±1.2 and in placebo group was 9.1±1.9. The mean score of these criteria in Lamotrigine group after treatment group was 8.4±2 and for placebo group was 9.1±2. The analysis of these scores showed a significant difference in lamotrigine group and a non-significant difference in placebo group. In placebo group, the analysis of mean sores of all intensity and frequency of criteria before and after taking placebo showed a non-significant difference. In Lamotrigine group, the analysis of mean scores of intensity and frequency of criteria such as avoidance of thoughts or feelings, avoidances of activities, place, people, inability to recall important aspect of trauma and diminished interest in activities before and after taking lamotrigine showed a significant difference and in other criteria showed a non-significant difference. Comparison of mean of decline in CAPS scores before and after treatment in placebo and lamotrigine group showed a significant difference in the four symptoms in lamotrigine group. Conclusion: Results of the study suggest that lamotrigine is a safe, well tolerated and significant effective treatment for avoidance numbing of PTSD.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله دکتر سیامک امانت | s amanat


دکتر حمید افشار | h afshar


نشانی اینترنتی http://armaghanj.yums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-39-87&slc_lang=fa&sid=en
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات