این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله پزشکی ارومیه، جلد ۲۲، شماره ۵، صفحات ۳۹۹-۴۰۹
عنوان فارسی آیا مقابله درمانگری بهزیستی مادران دارای فرزند استثنایی را بهبود می‌بخشد؟
چکیده فارسی مقاله پیش زمینه و هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی مقابله درمانگری در بهزیستی روانی و راهبردهای مقابله‌ای مادران دانش‌آموزان استثنایی جسمی-حرکتی انجام شد.مواد و روش کار: به منظور بررسی اثربخشی مقابله درمانگری بر بهزیستی مادران دانش‌آموزان استثنایی (جسمی-حرکتی) دختر، 21 نفر از مادران در قالب گروه مداخله و 20 نفر در قابل گروه کنترل از بین مادران دانش‌آموزان مجتمع سعادت‌آباد تهران به‌صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی بود و برای بررسی اثربخشی درمان از مقیاس‌های راهبردهای مقابله و شاخص بهزیستی شخصی بزرگ‌سالان در آن استفاده شد. بعد از اجرای پیش‌آزمون، هشت جلسه مقابله درمانگری برای مادران اجرا شد و آن گاه پس‌آزمون اجرا شد. داده‌ها پس از گردآوری با روش تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطح بهزیستی مادران پس از اجرای مداخله افزایش معنی‌داری نداشته است. به واسطه تمرکز مقابله درمانگری بر تغییر و اصلاح راهبردهای مقابله، این مداخله توانست به طور معنی‌داری میزان استفاده از راهبرد گریز و اجتناب را کاهش داده و نمره راهبرد رویا رویگری را افزایش دهد. در این پژوهش تأثیر مقابله درمانگری بر سایر راهبردهای مقابله‌ای معنی‌دار نبود. همچنین آزمون همبستگی نشان داد که در نمونه مورد مطالعه، بین راهبردهای مقابله‌ای "جستجوی حمایت اجتماعی"، "خویشتن‌داری"، و "مسئولیت‌پذیری" با "بهزیستی روانی" رابطه وجود دارد.نتیجه‌گیری: می‌توان گفت مداخله مقابله درمانگری بیش از آن‌که بهزیستی مادران را مستقیماً تحت تأثیر قرار دهد بر سبک مقابله فرد متمرکز است و در طولانی مدت با تأثیر بر این روش‌های مقابله می‌تواند بر بهزیستی آنان موثر باشد. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله Background & Aims: The aim of the current study was to investigate the effectiveness of coping-therapy on the well-being of mothers with disabled offspring. Materials & Methods : This quasi-experimental study included all volunteer mothers with disabled children referring to Saadatabad education center 21 mothers entered the intervention group, and 20 to the control group. The data were gathered through coping strategies questionnaire and personal wellbeing indicator before treatment sessions. They had an eight session coping therapy intervention and then completed post-tests. The data were analyzed statistically. Results : The results suggested that the mothers' wellbeing did not significantly improve in intervention group. Furthermore, the escape-avoidance strategy and confrontation coping mechanisms respectively decreased and increased. No other changes in coping mechanisms were found as a result of being under coping therapy intervention. In addition, positive correlations were found between social support seeking, self-control, responsibility, and wellbeing. Conclusion : It seems that coping therapy does not directly lead to wellbeing enhancement however, it affects the coping mechanisms of mothers and in long-term it will result in the wellbeing improvements. Source: Urmia Med J 2011: 22(5): 493 ISSN: 1027-3727
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله علیرضا آقایوسفی | alireza aghayousefi
psychology department, payam noor university, tehran, iran
تهران، دانشگاه پیام نور، گروه روان شناسی، صندوق پستی 3697-19395

مهدی دهستانی | mehdi dehestani
payame noor university, tehran, iran
دانشگاه پیام نورتهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه پیام نور تهران (Payame noor university)

نشانی اینترنتی http://umj.umsu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-582-196&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده 1
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات