این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، جلد ۱۸، شماره ۱، صفحات ۸-۱۶
عنوان فارسی مقایسه میزان تأثیرپروستاگلندین E۲ خارج آمنیونی با اکسی‌توسین با دوز بالا بر القای سقط
چکیده فارسی مقاله مقدمه: برای القای سقط از روش‌های گوناگون طبی و جراحی استفاده می‌شود. پروستاگلندین‌ها به اشکال مختلف، مانند قرص واژینال، ژل، تزریق داخل آمنیونی و خارج آمنیونی، کاربرد دارد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر پروستاگلندین E2 خارج آمنیونی با اکسی‌توسین با دوز بالا در القای سقط طراحی گردید. روش بررسی: در این مطالعه60 زن مراجعه‌کننده جهت القای سقط به بیمارستان شهید صدوقی یزد طی سال 1387-1386 به روش در دسترس، انتخاب و براساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه 30 نفره پروستاگلندین E2 خارج آمنیونی و اکسی‌توسین با دوز بالا تقسیم شدند. روش گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها ازآزمونهای آماری دقیق فیشر و کای‌دو استفاده گردید. نتایج: در مقایسه تأثیر روش القای سقط میزان موفقیت در گروه درمانی پروستاگلندین بیشتر بود (014/0=p)، همچنین میانگین زمان القای سقط در روش پروستاگلندین کوتاه‌تر بود (0001/0=p). میانگین زمان القای تا سقط در هر دو گروه، در جنینهای مرده کوتاه‌تر از جنینهای زنده بود، [در گروه پروستاگلندین(001/0=p) و در گروه اکسی‌توسین (011/0=p)]. میزان بروز عوارض ناشی از درمان تفاوت معنادار آماری نداشت. در هر دو گروه، میانگین زمان القای سقط در سن حاملگی 14-12 هفته طولانی‌تر از هفته‌های 11-8 و 19-15 بوده که در گروه پروستاگلندین این تفاوت معنادار بود (001/0=p). نتیجه‌گیری: استفاده از روش پروستاگلندین E2 خارج آمنیونی در القای سقط مؤثرتر از اکسی‌توسین با دوز بالا بوده و با کوتاه کردن زمان القایی سقط و کاهش نیاز به کورتاژ می‌تواند سبب کوتاه‌تر شدن زمان بستری، کاهش هزینه‌ها و افزایش رضایتمندی بیماران گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله سقط، پروستاگلندین E2 خارج آمنیونی، اکسی‌توسین
عنوان انگلیسی Comparison of Effectiveness of Extra-amniotic PGE2 and High-dose Oxytocin in Induction of Abortion.
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Medical and surgical methods are used for induction of abortion. Prostaglandins are used in various forms such as vaginal tabs, gels, intra-amniotic and extra-amniotic injections. The object of this study was to compare the effectivenes of extra-amniotic PGE2 and high-dose oxytocin in induction of abortion. Methods: The study included 60 women admitted for induction of abortion in Shahid Sadoughi hospital of Yazd from 2007 till 2009. They were randomly allocated in two groups. Data was collected by a questionnaire and statistical tests such as Fisher’s exact and chi square were used for analysis of data. Results: The success rate in PGE2 group (P=0.014) was higher than oxytocin group. The mean time of induction of abortion in PGE2 method was shorter than oxytocin method (p=0.0001). In both the two groups, the mean time of induction of abortion in dead fetuses was shorter than that in live fetuses (p=0.0001 for PGE2 group and =0.011 for oxytocin group). There was no significant difference in the rate of complications of treatment in the two groups. In both the two groups, the mean time of induction of abortion in the 12-14 weeks period was longer than 8-11 and 15-19 weeks, which was significant in the PGE2 group (p=0.001). Conclusion: The use of extra-amniotic PGE2 method in induction of abortion is more effective than high-dose oxytocin and by decreasing the induction period and need for currettage, hospitaliztion period and expenditure ca be decreased leading to increased satisfaction of patients.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Abortion- Induced, Dinoprostone administration- Oxytocin
نویسندگان مقاله سعیده دشتی | s dashti


محمد غفورزاده | m ghafourzadeh


تهمینه فرج خدا | t farajkhoda


راضیه دهقانی فیروزآبادی | r firoozabadi dehghani


نشانی اینترنتی http://jssu.ssu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-154-5&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات