این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Iranian Review of Foreign Affairs، جلد ۴، شماره ۱۳، صفحات ۱-۱۰
عنوان فارسی Revolution and Foreign Policy of Iran: The First Decade Revised
چکیده فارسی مقاله This article tries to explain the Islamic Republic of Iran’s foreign policy towards the Middle East during the first decade of its existence in the framework of the strategy of maximizing revolutionary influence. The goal of this strategy is to pressure the revolution and the new political system by expanding the revolution's borders and creating a favorable regional environment for the survival of the Islamic Revolution and its expansion. This article tries to answer the question of what were the most important factors contributing to the introduction, continuation and decline of the strategy of maximizing revolutionary influence in the I.R.I's foreign policy in the related period, drawing upon the conceptual potentials and elements of neo-classical realism to explain this strategy. It also seeks to study the different dimensions and changes of this strategy. Along these lines, it argues that the structure and developments of the international and regional systems have been the independent variables contributing to the introduction, continuation and decline of the strategy of maximizing revolutionary influence in the I.R.I's foreign policy towards the Middle East. However, the impact of these variables on foreign policy has been carried out through intermediating variables of domestic policy such as ideology, identify of the new political system, leaders' perception of developments and capability of mobilizing resources along with the goals of foreign policy.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی انقلاب و سیاست خارجی ایران: ارزیابی دهه نخست
چکیده انگلیسی مقاله نوشتار حاضر درصدد تبیین سیاست خارجی دهه نخست جمهوری اسلامی ایران در منطقه خاورمیانه در چهارچوب راهبرد توسعه نفوذ انقلابی است. هدف این راهبرد حفظ انقلاب و نظام سیاسی جدید با گسترش مرزهای انقلاب به خارج از کشور و ایجاد محیط منطقه‌ای مناسب برای تداوم حیات انقلاب اسلامی و توسعه آن بوده است. این نوشتار که تلاش می‌کند از ظرفیت‌ها و مؤلفه های مفهومی نظریه واقع گرایی نو کلاسیک برای تبیین راهبرد توسعه نفوذ انقلابی در سیاست خارجی دهه نخست جمهوری اسلامی ایران استفاده کند به این پرسش می‌پردازد که مهمترین عوامل شکل گیری، تداوم و تضعیف راهبرد توسعه نفوذ انقلابی در سیاست خارجی ایران در دوره مورد نظر چه بوده است و همچنین سعی دارد تا ابعاد و تغییرات مختلف مربوط به این راهبرد را مورد بررسی قرار دهد. در این راستا استدلال می‌شود که ساختار و تحولات نظام بین‌الملل و منطقه‌ای متغیرهای مستقل شکل دهنده، تداوم و تضعیف راهبرد توسعه نفوذ انقلابی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه بوده‌اند، با این حال تأثیرگذاری این متغیرها بر سیاست خارجی از طریق متغیرهای میانجی سیاست داخلی مانند ایدئولوژی و هویت نظام سیاسی جدید، فهم و بینش رهبران از تحولات و همچنین میزان توان بسیج منابع در راستای اهداف سیاست خارجی صورت گرفته است.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله Seyed Jalal Dehghani Firoozabadi |
دانشگاه علامه طباطبایی

Aliakbar Asadi |


نشانی اینترنتی http://irfajournal.csr.ir/WebUsers/irfajournal/UploadFiles/OK/13940904940445000090-F.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/471/article-471-840203.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات