این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Iranian Review of Foreign Affairs، جلد ۳، شماره ۱۱، صفحات ۱-۱۰
عنوان فارسی Discourse and Identity in Iran’s Foreign Policy
چکیده فارسی مقاله This article tries to apply discourse analysis, as a research framework, to Iran’s foreign policy. Discourse analysis of foreign policy mostly focuses on language and rhetoric used by policy makers. Discourse analysis is not only related to comments and speeches made by Iranian officials, it also puts to test behavior which takes place in social context. To this end, the author explores main political discourses shaping Iranian identity and foreign policy behavior since the Islamic Revolution. These discourses impose a particular revolutionary language on Iranian foreign policy, and give meanings to the country’s foreign policy behavior. This article assumes Iran’s foreign policy, initially and before starting its interactions with the international community, has been subject to revolutionary discourses as major resource for the country’s definition of its identity and interests. This discourse assumed to be a revolutionary identity: it is occasionally strengthened or moderated due to aggressive or non-aggressive normative environment at the international level. The discursive context at both the domestic and international levels will help us understand confrontational and non-confrontational relations between Iran and the western countries in post revolutionary era.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی گفتمان و هویت در سیاست خارجی ایران
چکیده انگلیسی مقاله این مقاله تلاش دارد تا با به کارگیری تحلیل گفتمان به عنوان چارچوب تحقیق، سیاست خارجی ایران را مورد بررسی قرار دهد. تحلیل گفتمان در سیاست خارجی بیشتر بر اساس زبان و بیان سیاست گذاران صورت می‌پذیرد. تحلیل گفتمان علاوه بر گفتگو ها و سخنرانی‌ها از طریق رفتارهای اجتماعی نیز قابل انجام است. در این مقاله نویسنده به تشریح گفتمان‌های سیاسی اصلی می‌پردازد که هویت ایرانی و رفتار سیاست خارجی بعد از انقلاب را تشکیل می‌دهد. این گفتمان‌ها باعث ایجاد زبانی انقلابی در سیاست خارجی ایران شده‌اند و به رفتارهای سیاست خارجی کشور معنا بخشیده‌اند. فرضیه این مقاله آن است که سیاست خارجی ایران در ابتدا و پیش از شروع گفتگو با جامعه بین‌الملل گفتمانی انقلابی را به عنوان منبع اصلی تعریف هویت و مصالح خویش برگزیده است. سپس این هویت منتخب (در سطح داخلی) گاهی بر اساس محیط تهاجمی یا غیر تهاجمی در سطح بین‌الملل شدیدتر یا متعادل‌تر شده است. مفهوم گفتمان هم در سطح بین‌الملل و داخلی می‌تواند به فهم ما از رابطه مقابله‌ای و غیر مقابله‌ای میان ایران و کشورهای غربی بعد از انقلاب کمک کند.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله Mahdi Mohammad Nia |
دانشگاه آیت الله بروجردی

نشانی اینترنتی http://irfajournal.csr.ir/WebUsers/irfajournal/UploadFiles/OK/139409071024235000106-F.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/471/article-471-840214.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات