این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نامه هنرهای نمایشی و موسیقی، جلد ۸، شماره ۱۶، صفحات ۳۷-۵۳
عنوان فارسی بازگویی در برابر بازنمایی؛ تحلیل جلوه‌های روایتگری در منتخبی از نمایشنامه‌های بهرام بیضایی
چکیده فارسی مقاله «تئاتر دایجتیک »، اصطلاحی که مارتین پوخنر وضع کرده است، ریشه در طبقه‌بندی افلاطون از شیوه‌های ارائۀداستان و تعریف او از دو واژۀ دایجسیس و میمسیس دارد. این اصطلاح به تکنیک‌های کلامی و روایی در نمایشاشاره دارد که تمرکز را از وجه تقلیدی و اجرایی تئاتر به شیوه‌های روایتگری و قدرت واژگانی منتقل می‌کند.تئاتر دایجتیک برای انتقال دایجسیس روایت به میمسیس تئاتر و حذف کنش، از نقل‌کردن، متون شعری، انواعواسطه‌های روایی و اشکال راوی استفاده می‌کند.بیضایی در آغاز راه نمایشنامه‌نویسی‌اش از سویی کوشید با تکیه بر بیان شعری و غنای واژه‌ها، نوعی ادبیات فاخربرخاسته از نظم حماسی را به آثار منثورش تسری دهد و از سوی دیگر با تغییر شکل نمایش‌های بومی روایتگر،همچون نقالی و تعزیه و بهره‌بردن از سنت‌های داستان‌گویی ایرانی، آن‌ها را به درام صحنه‌ای نزدیک ساخت.بررسی نشانه‌های دایجتیک همچون میزان واسطه‌گری و حضور راوی، پرهیز از کنش و ارائۀ کلامی شخصیت‌ها وفضا، در برخی آثار اولیۀ بیضایی نشان از تسلط قدرت شاعرانه و نقل روایی بر میل به نمایشگری و تقلید می‌دهد.در سه برخوانی بیضایی «بازگویی » حوادث جای «بازنمایی » را می‌گیرد، سلطان مار در فضای داستانی می‌ماند وخاطرات هنرپیشۀ نقش دوم مثال کاملی از تئاتر دایجتیک است که در آن مرز میان دایجسیس و میمسیس مدامبا شخصیت/راوی‌ها طی می‌شود.روش کار در این تحقیق توصیفی-تحلیلی است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تئاتر دایجتیک، بیضایی، دایجسیس، میمسیس، روایت‌شناسی،
عنوان انگلیسی Diegesis vs. Mimesis; The Analysis of Narrative Aspects in Selected Works by Bahram Beyzai
چکیده انگلیسی مقاله The concept of diegesis (telling or recounting a story) originally appeared in Plato's thesis as opposed to mimesis(showing or enacting a story). In the current era, the notions of diegesis and mimesis, developed as key elements fordifferentiating verbal narratives from drama, have been reconsidered by narratologists who argue that in a play, anactor presents the sequence of events that is generally mediated through a given narrator in a fiction. In Stage Fright:Modernism, Anti-Theatricality, and Drama (2002), Marin Puchner coined the term "digetic theatre". Digetic theatrefocuses on a type of theatre that uses narrative and discourse techniques to deviate the audience's attention fromactors' performance to words. Puchner uses this term to illustrate descriptive and narrative solutions that have playednotable roles in confining, leading, and neutralizing direct theatricality of stage and actors in modern drama.In Iranian drama Beyzai, Influenced by his knowledge of Ta'ziyeh, tried to reshape local plays and turn them intostage drama for which he benefitted from Persian storytelling traditions. His main concern was to establish Persiandrama on the local traditions. Starting his theatrical activities, he attempted to maintain the fine literature of epicpoetry by relying on poetic and elevated discourse. The present study explores the process of diegetic language asthe pivotal discourse of Naghali and Ta'ziyeh's turning into the Beyzai's works. The diegetic and story features of hisworks will be analyzed by elements such as narrative intermediators, character, action, and setting and their evolution.This study exemines that Beyzai's early works, it means Se Barkhani (Three Recounting), have story and diegeticnature by following elements such as narrative intermediator, character, action, and place/space. With these features,these works cannot rightly be considered to be plays, and the title the writer himself has chosen for his works as"Barkhani" (recounting) is obviously an indicator of this nature. On the one hand, these works reflect the rhythmand richness of the epic poetry in the form of prose, and on the other hand they represent the storytelling of the oraltradition of Naghghali in written form as drama. In Soltan Maar (Serpant the King), he returns to a story atmospherein which time and place/space easily change, characters change their roles, and whenever actors find it difficult toperform an action they simply present it to the audience in words.Finally, Khaterat-e Honarpishe-ye Naghsh-e Dovvom (Memoirs of the Actor in a Supporting Role) can beclassified under "digetic theatre". Mimesis and imitation are not neglected in these works, and action, sound, andimage are not marginalized from the text for the sake of dialogue- as it is with closet drama. On the contrary, this playis good example that indicates the presence of all the visual and mimetic elements in digetic form. In other words, inthe battle between imitating and telling, telling is dominant.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Diegetic Theatre, Beyzai, Diegesis, Mimesis, Narratology
نویسندگان مقاله پرستو محبی |
استادیار دانشکدۀ هنر و معماری، گروه نمایش، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

محمدباقر قهرمانی |
دانشیار دانشکدۀ هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

محمدجعفر یوسفیان کناری |
استادیار دانشکدۀ هنر و معماری، گروه ادبیات نمایشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

نشانی اینترنتی http://dam.journal.art.ac.ir/article_572_7f40e1e3623b6fbe0aa7cc7202a2d626.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1284/article-1284-862274.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات