این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش ادبیات معاصر جهان، جلد ۲۳، شماره ۱، صفحات ۱۷۳-۱۹۶
عنوان فارسی پایانی بر «پایان ایدئولوژی» در تئاتر مستند بریتانیا پس از یازده سپتامبر: نگاهی به نمایشنامۀ نام من راشل کوری است
چکیده فارسی مقاله «پایان ایدئولوژی» نظریه‌ای است که در بحبوحۀ جنگ سرد توسط نظریه‌پردازان محافظه‌کار آمریکایی مطرح شد، و در منازعۀ قدرت در جهان دوقطبی پس از جنگ جهانی دوم به عنوان راهکاری برای مقابله با مارکسیسم/کمونیسم در خدمت سیاستمداران غربی قرار گرفت. در نیمۀ دوم قرن بیستم، «پایان ایدئولوژی»، با نام‌ها و کسوت‌های مختلف، به گفتمان غالب سیاسی، اجتماعی، و فرهنگی تبدیل شد، و عملاً امکان هرگونه نقد جدی و تغییر معنادار در وضعیت حاکم را از بین برد. با این حال، طی دو دهۀ گذشته، خصوصاً در سال‌های پس از یازده سپتامبر، نشانه‌هایی از مخالفت با این گفتمان به روشنی دیده می‌شود. در مقالۀ حاضر تلاش شده، تا ضمن بررسی تأثیر این تحولات گفتمانی بر تئاتر معاصر بریتانیا و معرفی فرم کمتر شناخته‌شدۀ نمایش مستند، به بازگشت ایدئولوژی به تئاتر بریتانیا در قالب تئاتر مستند بپردازیم. در همین راستا، نمایشنامۀ مستند نام من راشل کوری است، به عنوان نمونۀ کامل بازگشت ایدئولوژی به تئاتر، مورد بررسی قرار گرفته، و به طور ضمنی به دو اثر مستند دیگر پرداخته شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی My Name Is Rachel Corrie: The End of “End of Ideology” in Post-9/11 British Documentary Theatre
چکیده انگلیسی مقاله The "end of ideology" was a theory put forward by conservative American intellectuals at the height of the Cold War, serving the purposes of western politicians in their crusade against Marxism/Communism in the polarized post-war world. Reemerging in a variety of names and forms, the "end of ideology" came to be the dominant political, social, and cultural discourse of the second half of the twentieth century, and frustrated the possibility of meaningful resistance to the status quo. Nevertheless, in the past two decades, especially after the momentous post-9/11 events, we can see clear signs of challenge to this discourse. Investigating the influence of these discursive changes on contemporary British theatre and introducing the little-known form of documentary theatre, the present study will focus on the return of ideology to the British theatre in documentary works. My Name Is Rachel Corrie and, in passing, two other documentary plays will be considered to shed light on the core premise that an important part of the British theatre is once again ideological.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سید محمد مرندی |
دانشیار دانشکدۀ زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران، ایران

گلناز منتظری |
دانشجوی دکتری دانشکدۀ زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://jor.ut.ac.ir/article_67534_8e0feab748bb51d05ad9d990f2ecb835.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1319/article-1319-874857.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات