این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نامه معماری و شهرسازی، جلد ۱۰، شماره ۲۰، صفحات ۱۲۹-۱۴۶
عنوان فارسی تأثیر درس هندسه کاربردی بر تواناییِ فضایی دانشجویان معماری بررسی میزان تأثیر روش‌های آموزشِ مرسومِ هندسه ترسیمی در معماری
چکیده فارسی مقاله با توجه به تأثیرگذاری افزایش توانایی فضایی دانشجویان بر درک فضاها و احجام، هدف این پژوهش بررسی میزان اثربخشی یکی از دروس پایه کارشناسی بر افزایش توانایی فضایی است. لذا پرسش اساسی این است که آیا تدریس هندسه کاربردی، با شیوۀ مرسوم می‌تواند به هدف اصلی تبیین شده در برنامه مصوب شورای عالی برنامه‌ریزی که همانا افزایش توانایی فضایی دانشجویان است، پاسخ گوید؟ برای پاسخ دادن به این پرسش، با مرور سابقه مطالعات مربوط به توانایی فضایی و تأثیر هندسه ترسیمی (به‌عنوان بخش اصلی درس هندسه کاربردی) بر آن، مفاهیم و نظریه‌های مرتبط گردآوری شد. برای تدقیق نتایج تحقیق، بر طبق دو زیرمجموعه توانایی فضایی دو آزمون انتخاب شد و این آزمون‌ها با استفاده از روش تحقیق شبه‌تجربی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه در دو دانشگاه با دو برنامه مختلف آموزشی برگزار و نتایج تحلیل گردید. نتایج آزمون‌ها نشان داد که نه تنها گذراندن درس هندسه کاربردی باعث افزایش توانایی فضایی دانشجویان نشده است، بلکه موجب کاهشی معنادار در هر دو گروه آزمون شده است. این در صورتی است که داده‌های گروه گواه افزایشی غیرمعنادار را نشان می‌دهد. یکی از علل احتمالی این نتایج را می‌توان تغییر استراتژی دانشجویان در حل مسائل فضایی دانست.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله توانایی فضایی، هندسه کاربردی، هندسه ترسیمی، آموزش معماری،
عنوان انگلیسی Effects of Learning Descriptive Geometry on Spatial Capacity in Architecture Colleges
چکیده انگلیسی مقاله Nowadays, a large number of problems can be seen in Iranian architecture; however, the studies in this area are not deep enough and just investigate the current constructions and spaces, while there is a lack of fundamental research regarding teaching and learning techniques in architecture schools. It should be considered that teaching is the most crucial issue and the underlying factor for all problems and developments. Thus, this paper and the similar ones are hoped to indicate the ending of common architecture research methods and to draw the attention of teachers and scholars to teaching. The capacity of understanding space and volume is one of the most important capabilities in architecture, which has to be developed in architecture teaching. Over the past few decades, a large number of studies have been carried out about different aspects of spatial capacity, developing it is research. Considering the beneficial impacts of students' spatial capacity enhancement on understanding spaces and volumes, this paper aims to evaluate the effectiveness of one of the core coursed in bachelor's level on improving spatial capacity. Therefore, the key question is whether practical geometry teaching based on the conventional method can meet the requirements of the High Council of Cultural Revolution's directive, which is rising students' spatial capacity, or not. In an attempt to answer such a question, the appropriate concepts and theories were collected via reviewing the former studies on spatial capacity and the impact of descriptive geometry (as the inextricable part of practical geometry). In order to achieve the most accurate results, according to two subcategories of spatial capacity, two tests were chosen and were conducted using a quasi-experimental and pretest-posttest design with control group at two universities in two different educational programs. The test outcomes showed that practical geometry course not only could not increase the students' spatial capacity, but also significantly decreased it in both groups. This happened while the data from the control group indicated a baseless increase in the students' spatial capacity. One of the plausible reasons for such results can be a change of strategy taken by the students for solving the spatial problems. This paper is, in turn, a warning for beginning of reviewing the contemporary traditions of architecture teaching. Many experiences of teachers and instructors show the necessity of leaving the architecture concepts on paper and beginning to touch the space by the students. However, lack of scientific and critical investigation using international methods have to be covered by researchers. This study is a quantitative one in which the amount of unanswered questions of spatial capacity tests has significantly increased. Arguments for finding qualitative reasons of this significant decrease in spatial capacity test performance were considered in ideas and strategies adopted by the students in solving spatial problems.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سعید علیتاجر |
استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه بوعلی سینا، استان همدان، شهر همدان

سیدایمان سجادی هزاوه |
کارشناس ارشد معماری، دانشگاه بوعلی سینا، استان همدان، شهر همدان

نشانی اینترنتی http://aup.journal.art.ac.ir/article_593_a34e6f018af4316d85b7a3a65b3e6cac.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1282/article-1282-931284.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات